Σπουδαιότατα έργα έχουν χτίσει οι μαστόροι της πέτρας στο διάβα των αιώνων.   Αρχοντόσπιτα και απλά ταπεινά σπίτια, εκκλησιές μικρές και μεγάλες με επιβλητικά καμπαναριά, μοναστήρια, σχολεία, μύλους, λιοτρίβια, νεροτριβές, χάνια, βρύσες κ.ά. Αλλά και γεφύρια μονότοξα ή πολύτοξα, μικρότερα ή μεγαλύτερα, χτισμένα κυρίως το 18ο και 19ο αιώνα. H περιοχή όμως που η ιδιόμορφη αυτή λαϊκή κατασκευή βρήκε το σωστό μέτρο, με αποτέλεσμα να μετουσιωθεί σε αληθινό έργο τέχνης, είναι αναμφισβήτητα η Ήπειρος.

Ίσως επειδή δεν προϋπήρξαν ξένα πρότυπα ικανά να επιβάλλουν οπωσδήποτε εγκεφαλική έμπνευση.

Πέτρινο γεφύρι Νούτσου ή Κόκκορου-Δίλοφο- Vassilis Lappas Photography

Το γεφύρι του Κόκκορου ή Νούτσου

Φωτογραφία: Βασίλης Λάππας

πηγή: Βικιπαίδεια

Ολόκληρη η Ήπειρος είναι φημισμένη για τα πέτρινα γεφύρια της, που στέκουν εκεί, αγέρωχα στο πέρασμα των αιώνων και μας περνούν απέναντι, σε αλλοτινές εποχές.

Το γεφύρι του Κόκκορου ή Νούτσου είναι ίσως ένα από τα πιο φημισμένα και καλοδιατηρημένα γεφύρια της Ηπείρου, ένα ακόμη χαρακτηριστικό παράδειγμα της περίφημης αρχιτεκτονικής των μαστόρων της εποχής. Πρόκειται για ένα εντυπωσιακό μονότοξο γεφύρι που βρίσκεται  ανάμεσα των χωριών Κουκούλι, Δίλοφο και Κήποι στο Κεντρικό Ζαγόρι, έχει μήκος 24 περίπου μέτρα και ύψος 13 μέτρα και γεφυρώνει το ποταμό Βοϊδομάτη.  

Stone-bridge-of-Kokkoro-or-Nutsu-Vassilis-Lappas-Photography

Στο ίδιο σημείο υπήρχε παλιότερα ένα άλλο γεφύρι, το οποίο χρησιμοποιούσαν και για να τιμωρούν τους ζωοκλέφτες: Για να διαπιστώσουν αν ένας ύποπτος ήταν ζωοκλέφτης, τον ανάγκαζαν να περάσει το γεφύρι, κουβαλώντας μια γίδα στην πλάτη. Αν περνούσε ή αν ομολογούσε την πράξη του, αθωονόταν. Διαφορετικά, η τιμωρία του ήταν ο πνιγμός στο ποτάμι.

Για την ονομασία του υπάρχουν διαφορετικές εκδοχές, για το πότε ακριβώς κτίσθηκε το γεφύρι και ποιος ήταν αυτός που έδωσε τα χρήματα.
Μία πρώτη εκδοχή λέει ότι κατασκευάστηκε το 1750 (ή το 1752) με χρηματοδότηση του Νούτσου Κοντοδήμου από το Βραδέτο, για το λόγο αυτό και πήρε το όνομα του,  ενώ μια δεύτερη εκδοχή είναι αυτή του Ιωάννη Λαμπρίδη, που γράφει ότι το γεφύρι κτίστηκε το 1768 χάρη σε δωρεά του Νούτσου Καραμεσίνη από το Καπέσοβο.

Για την ονομασία του υπάρχουν διαφορετικές εκδοχές, για το πότε ακριβώς κτίσθηκε το γεφύρι και ποιος ήταν αυτός που έδωσε τα χρήματα.
Μία πρώτη εκδοχή λέει ότι κατασκευάστηκε το 1750 (ή το 1752) με χρηματοδότηση του Νούτσου Κοντοδήμου από το Βραδέτο, για το λόγο αυτό και πήρε το όνομα του,  ενώ μια δεύτερη εκδοχή είναι αυτή του Ιωάννη Λαμπρίδη, που γράφει ότι το γεφύρι κτίστηκε το 1768 χάρη σε δωρεά του Νούτσου Καραμεσίνη από το Καπέσοβο.

 

Στο αριστερό πόδι του γεφυριού υπάρχει ακόμη και σήμερα εντοιχισμένη μια παλιά πέτρινη πλάκα, σπασμένη εδώ και πολλά χρόνια από σφαίρα.
Σύμφωνα με τον Κουκουλιώτη δάσκαλο Κώστα Λαζαρίδη, παλιότερα αναγραφόταν εκεί ως χρονολογία κτίσεως του γεφυριού το 1752.
Έτσι το πλέον πιθανό είναι το γεφύρι να κατασκευάστηκε στα μέσα του 18ου αιώνα από τον Νούτσο Κοντοδήμο και λίγα χρόνια αργότερα να ανακατασκευάστηκε από τον Καπεσοβίτη προεστό.
Αργότερα συντηρήθηκε και από τον γιο του, Αλέξη Νούτσο, που φρόντιζε ώστε να γίνεται ομαλά η επικοινωνία των χωριών του κεντρικού Ζαγορίου με τα Γιάννινα.

Το 1910 το γεφύρι υπέστη σοβαρές ζημιές.
Τότε με την οικονομική ενίσχυση των τοπικών κοινοτήτων, και του Γρηγόρη Κόκκορου  μυλωνά από το Κουκούλι που είχε την επιχείρηση του εκεί, το γεφύρι επισκευάστηκε. Από τότε φέρει το όνομα του Κόκκορου, που για αρκετά χρόνια συνέχισε να το φροντίζει ώστε να βρίσκεται πάντα σε καλή κατάσταση, Ιδιαίτερη προσοχή έδωσε και στα καλντερίμια που υπήρχαν από τη μια και την άλλη πλευρά του γεφυριού, για να βρίσκονται πάντα σε καλή κατάσταση και να διευκολύνεται έτσι η διέλευση των φορτωμένων ζώων

Δίπλα από το γεφύρι υπάρχει μια σπηλιά και λέγεται ότι εκεί ήταν ένα από τα κρησφύγετα ενός κλέφτη του Ζαγορίου, με το όνομα Νταβέλης.
Φυσικά δεν πρόκειται για το θρυλικό λήσταρχο Χρήστο Νάτσιο (Νταβέλη) που έζησε στα μέσα του 19ου αιώνα και έδρασε στη Στερεά Ελλάδα αλλά για τον Γιώργο Νταβέλη. Το καλοκαίρι του 1881, όταν τον κυνηγούσε τουρκικό στρατιωτικό απόσπασμα, ο Νταβέλης απέδωσε τη σωτηρία του στην Αγία Παρασκευή, επειδή κοντά στο γεφύρι βρίσκεται ένα ξωκκλήσι της Αγίας Παρασκευής. Για το λόγο αυτό, ο ληστής κατασκεύασε το εικόνισμα μέσα στη μικρή σπηλιά.  Τελευταία φορά το γεφύρι επισκευάστηκε το 1960 από την «Ένωση Ζαγορισίων Αθηνών», η οποία τοποθέτησε στο γεφύρι και μια σχετική πλάκα. Επιβλητικός είναι και ο κατακόρυφος βράχος δίπλα στο γεφύρι ο οποίος συχνά αποτελεί πρόκληση για αναρριχητές.

Έκλεισες στον κόρφο σου της μάνας την ευχή,
σφράγισες στα βλέφαρα το στερνό της αγάπης φιλί και μ’ έναν σταυρό στην Παναγιά, βαστάζοντας το δάκρυ, έφυγες για την ώρα την καλή.
Σύνεργα είχες το φιλότιμο, το χρέος να χτίσεις, σπίτια και γεφύρια πελεκώντας τη μοναξιά και τη νοσταλγία
Πουλούσες την πραμάτεια σου γεμίζοντας λαχτάρα για της μικρής σου κόρης το τρυφερό χαμόγελο και για του γιου σου το ξάστερο βλέμμα,
Ήρωα δεν σε είπαμε ποτέ, γιατί τον αέρα που σου δίνει τη ζωή δεν τον ονοματίζεις…
©Χαϊδεμενάκου Σταυρούλα 

Δείτε και άλλα…

Στα πέτρινα Γεφύρια της Ηπείρου

Ο χαρακτηρισμός των γεφυριών ως μνημείων, έχει σκοπό τη θεσμική εξασφάλιση της διάσωσης, συντήρησης και προβολής της πολιτιστικής κληρονομιάς της Ηπείρου. Οι κατασκευές αυτές, που ήταν απαραίτητες για την μετακίνηση ανθρώπων και εμπορευμάτων στις παραδοσιακές κοινωνίες της Ηπείρου των δύο προηγούμενων αιώνων, δημιουργήθηκαν κάτω από ιδιαίτερες, συχνά επώδυνες ιστορικές, κοινωνικές και οικονομικές συνθήκες. Αποτελούν, λοιπόν, πολύ χαρακτηριστικά και αξιόλογα δείγματα της τοπικής αρχιτεκτονικής.
Επιπλέον, όμως, αποτελούν αδιάψευστα τεκμήρια των αγώνων των Ηπειρωτών για την προκοπή του τόπου τους και της συμβολής τους στην εξέλιξη της χώρας.

Πηγή: Πετρινά Γεφύρια της Ελλάδος  |

ΑπόVassilis Lappas

ΒΑΣΙΛΗΣ Γ. ΛΑΠΠΑΣ Φωτογραφία, Ταξίδι, Διαφήμιση, (E-Shop), Αρθρογραφία, Σκηνοθεσία, Παραγωγή Οπτικοακουστικού υλικού, θέατρο, διαδίκτυο, (E-Shop). Δημιουργία διαφημιστικών Banner, PowerPoint κλπ. Για άμεση επικοινωνία : vassilislappas@classic63.com

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *