ΚΑΣΤΟΡΙΑ Η όμορφη πόλη πάνω στη λίμνη
ΚΑΣΤΟΡΙΑ Η όμορφη πόλη πάνω στη λίμνη
ΚΑΣΤΟΡΙΑ Η όμορφη πόλη πάνω στη λίμνη!
Κείμενα Κώστας Χριστοφιλόπουλος
Φωτογραφία Βασίλης Λάππας
Επιμέλεια classic63
Προικισμένη από τη φύση όπως είναι, η περιοχή της Καστοριάς, μαγεύει τους φυσιολάτρες με την απαράμιλλη ομορφιά του και την πλούσια χλωρίδα και πανίδα του. Το έδαφος είναι ορεινό και προσφέρεται για πολλές εναλλακτικές δραστηριότητες όπως πεζοπορία και ορειβασία. Περιτριγυρισμένη από βουνά η λίμνη της Καστοριάς, είναι ο πολυτιμότερος θησαυρός της πόλης, αλλά και της ευρύτερης περιοχής και προβάλλεται τόσο ως τόπος αναψυχής όσο και ως βιότοπος.
Η πόλη της Καστοριάς είναι χτισμένη στο δυτικό τμήμα μιας μικρής χερσονήσου που εισχωρεί σαν γλώσσα στη λίμνη, με αποτέλεσμα, ο αδαής επισκέπτης που δεν έχει δει χάρτη, να βρίσκεται ξανά και ξανά στα ίδια σημεία της πόλης και μάλιστα μπροστά στις όχθες της λίμνης της, έχοντας χάσει κάθε προσανατολισμό. Αυτός ίσως είναι κι ένας από τους λόγους της γοητείας της Καστοριάς, που θεωρείται μία από τις γραφικότερες ελληνικές πόλεις, ή αλλιώς ο παράδεισος του φωτογράφου!
Είναι χτισμένη, σε υψόμετρο 703 μέτρων από την επιφάνεια της θάλασσας, ανάμεσα στα βουνά Βίτσι και Γράμμο, περιβάλλεται από τη λίμνη της και συνδέεται με την ξηρά μέσω μιας ευρύτερης λωρίδας γης από επιχωματώσεις, δίνοντας την εντύπωση νησιού.
Στην μακραίωνη ιστορία της, γνώρισε πολιορκίες και κατακτήσεις από Βουλγάρους, Νορμανδούς και Τούρκους, διατηρώντας όμως μέχρι σήμερα σημαντικό αριθμό βυζαντινών εκκλησιών, κειμηλίων και αρχοντικών ως τεκμήρια της κατά καιρούς ακμής της, λόγω της επιτυχημένης εμπορίας και διακίνησης των γουναρικών σε σημαντικά κέντρα της Ευρώπης. Συγκεκριμένα, η γουνοποιία και τα είδη παραγωγής της άνθισαν πολύ με αποτέλεσμα οι Καστοριανοί να εξαπλωθούν σε πολλές χώρες του κόσμου όπως Ιταλία, Γερμανία, Ισπανία δημιουργώντας αξιόλογες παροικίες.
Διαβάστε και αυτό…
Η Καστοριά με τις περίπου 80 εκκλησίες της είναι η μόνη πόλη στην Ελλάδα που σώζει σε μεγάλο βαθμό αδιάλειπτα τη βυζαντινή και μεταβυζαντινή μνήμη. Με εξαίρεση το Άγιον Όρος, μόνο στην Καστοριά υπάρχουν φορητές εικόνες της Κρητικής Σχολής και μάλιστα πρώιμης χρονολογίας. Οι εκκλησίες, οι τοιχογραφίες οι φορητές εικόνες και τα αρχοντικά, είναι μάρτυρες οικονομικής ακμής και πολιτισμού σχεδόν 10 αιώνες περίπου. H ανέγερση των εκκλησιών της Καστοριάς, όπως του Αγίου Γεωργίου (1085) από τον αυτοκράτορα του Βυζαντίου Αλέξιο Κομνηνό, συνεχίστηκε από την εκάστοτε τοπική αριστοκρατία, όπως οι εκκλησίες των Αγίων Αναργύρων και του Νικολάου Κασνίτζη. Το μοναστήρι της Μαυριώτισσας του 11ου αιώνα είναι τοιχογραφημένο και στην εξωτερική όψη, όπως συνηθίζεται στη Βόρεια Ελλάδα και στα Βαλκάνια. Στις τοιχογραφίες του ναού, επί Οθωμανικής αυτοκρατορίας, είχαν αφαιρεθεί τα μάτια από όλα τα εικονιζόμενα πρόσωπα.
Η λίμνη της Καστοριάς, λιγότερο γνωστή ως λίμνη Ορεστιάδα, αποτελεί στολίδι της ευρύτερης περιοχής, έχει κηρυχθεί «Μνημείο Φυσικού Κάλλους» από το Υπουργείο Πολιτισμού και είναι ενταγμένη στο Ευρωπαϊκό Δίκτυο «Φύση 2000».
Η έκτασή της είναι περίπου 28 τετραγωνικά χιλιόμετρα και το μέγιστο βάθος της περίπου 9,5 μέτρα. Είναι υγρότοπος μεγάλης σημασίας για τα υδρόβια, αλλά και για άλλα πουλιά και χρησιμεύει ως περιοχή αναπαραγωγής, διατροφής και διαχείμανσης. Επίσης συντηρεί πλούσια ορνιθοπανίδα που περιλαμβάνει σπάνια και απειλούμενα είδη, περίπου 200, όπως λαγγόνες, αργυροπελεκάνους, ερωδιούς, αργυροπελεκάνους, προστατευόμενα από τη διεθνή και εθνική νομοθεσία.
Τέλος, γύρω από τη λίμνη υπάρχουν παρόχθια δάση υδρόφιλων δέντρων, που συνιστούν έναν από τους σπανιότερους οικότοπους της Ευρώπης.
Ιδιαίτερο ενδιαφέρον προκαλεί, το Σπήλαιο του Δράκου που βρίσκεται στις όχθες της λίμνης, στους πρόποδες του μικρού βουνού που δημιουργεί την χερσόνησο. Σύμφωνα με την παράδοση, η σπηλιά είναι ένα χρυσωρυχείο το οποίο φύλαγε, άγρυπνος φρουρός, ένας δράκος. Ο επισκέπτης θα συναντήσει λίμνες και σπάνιους σχηματισμούς σταλακτιτών που γίνονται προσβάσιμα με πέντε διαδρόμους – σήραγγες και δύο κατασκευασμένες γέφυρες.
Μαζί με τη λίμνη της, ευρύτατα γνωστό χαρακτηριστικό της πόλης είναι η δραστηριοποίηση των κατοίκων της για περισσότερα από πεντακόσια χρόνια στην τέχνη της γουναρικής.
Δείγματα της λαμπρής άνθησης της βιοτεχνικής και εμπορικής δραστηριότητας των κατοίκων της Καστοριάς κατά τη διάρκεια ιδιαίτερα του 18ου αιώνα, αποτελούν τα πολυάριθμα πανύψηλα αρχοντικά της καμωμένα για τις βιοτικές ανάγκες των ενοίκων της. Ήταν τότε που υπογράφηκαν διάφορες διεθνείς συνθήκες και επεκράτησε ειρήνη και ελευθερία επικοινωνίας στα Βαλκάνια και στην Ευρώπη. Παρουσιάζουν ακόμα και σήμερα ιδιαίτερο ενδιαφέρον και ως οικιστικό σύνολο. Με εσωτερικούς χωρισμένους λειτουργικούς χώρους, εσωτερικές διακοσμήσεις, περίτεχνα ξυλόγλυπτα στα σανιδώματα στις οροφές, πολύχρωμους υαλωτούς φεγγίτες υψηλής αισθητικής, ζωφόρους κατάκοσμους, πλήθος φυτομορφικών διακοσμήσεων και ρόμβων δημιουργούν και συνθέτουν ένα ιδιότυπο εσωτερικό χώρο, που βρίσκει την καλύτερη έκφρασή του στην Καστοριά, ένα ιδιότυπο μακεδονικό ρυθμό.
Απέναντι από την Καστοριά, στις όχθες της λίμνης, βρίσκεται ο προϊστορικός οικισμός του Δισπηλιού, που άκμασε στα βυζαντινά χρόνια, αφήνοντας πλούσια κληρονομιά. Είναι ένα όμορφο γραφικό χωριό που πήρε το όνομά του από το σπήλαιο που βρίσκεται σε απόσταση μόλις 500 μ. από τον οικισμό και παρουσιάζει μεγάλο τουριστικό ενδιαφέρον για τον Λιμναίο Προϊστορικό Οικισμό που ανακαλύφθηκε εκεί.
Διαβάστε και αυτό…
ΚΑΣΤΟΡΙΑ Η όμορφη πόλη πάνω στη λίμνη
Περισσότερα....
Λαογραφικό Μουσείο Τατιάνας Ντέρου
Περισσότερα....
Το Αρχοντικό του Δόλγκηρα
Περισσότερα....
Συλλογή Φωτογραφίας ΣΙΑΤΙΣΤΑ
Περισσότερα....
Σιάτιστα η Αρχόντισσα
Περισσότερα....ΚΑΣΤΟΡΙΑ Η όμορφη πόλη πάνω στη λίμνη
Εάν σας άρεσε το αφιέρωμα, παρακαλώ μοιραστείτε το με φίλους κοινοποιήστε το στα social media. Η δύναμη του ιστολογίου είναι οι αναγνώστες του…..εσείς.
Δεν επιτρέπεται η αντιγραφή και αναδημοσίευση μέρους ή ολόκληρου άρθρου του περιοδικού. Δεν επιτρέπεται και η αναμετάδοση των ηχητικών κειμένων μας σε οποιαδήποτε μορφή και προβολή, δίχως τη γραπτή αδείας μας.
Μπορείτε και εσείς αν θέλετε να μας στείλετε τις δίκες σας φωτογραφίες από την Καστοριά για να εμπλουτίσουμε την Συλλογή μας και το άρθρο
Σφάλμα: Η φόρμα επικοινωνίας δε βρέθηκε.
Στη Σιάτιστα συνάντησα την Ελλάδα που αγωνιά. Που νοιάζεται για τον τόπο της. Που βάζει ένα μικρό λιθαράκι στη διάσωση της ιστορικής μνήμης. Που η σεμνότητα συνεχίζει να είναι οδηγός στην καθημερινότητα.
Όλα αυτά τα συνάντησα στο πρόσωπο της Τατιάνας Ντέρου. Δεν έχει τίτλους. Δεν κατάγεται από τζάκι. Δεν είναι νεόπλουτη. Το μόνο της όπλο είναι η παλλόμενη καρδιά της. Η αγάπη για τον τόπο της. Η ορμέμφυτη τάση να διασώζει. Ο πατέρας της κτηνοτρόφος, το μαντρί του δίπλα στη χωματερή που η Σιάτιστα στη δεκαετία του 1980 εναπόθετε το παρελθόν της. Ήταν η εποχή της ανοικοδόμησης που γκρέμισε πολλά σιατιστινά αρχοντικά. Τότε που οι άνθρωποι ένιωθαν να τους βαραίνει το παρελθόν και φρόντιζαν να το ξεφορτώνονται στις χωματερές. Γέμισε η γειτονιά της Τατιάνας με κασέλες με προικιά. Με φωτογραφίες και κεντήματα. Με πόρτες ξυλόγλυπτες. Με αντικείμενα που ιστορούσαν τη ζωή της Σιάτιστας, ένα κομμάτι του νεοελληνικού μας βίου. Σ’ αυτή τη λαίλαπα το δωδεκάχρονο τότε κοριτσάκι επωμίστηκε ένα ρόλο που ήταν βαρύς για τις αδύναμες πλάτες της. Μάζευε ό,τι εύρισκε. Εμψυχωτής ο κτηνοτρόφος πατέρας.
Αργότερα αγόρασε το σπίτι για τους υπηρέτες του αρχοντικού της Πόλκως. Η πολιτεία της γύρισε τις πλάτες, όμως η Τατιάνα και ο άντρας της πήραν δάνειο για να κάνουν το σπίτι μουσείο. Λιγόψυχη και μικρόμυαλη η πολιτεία της απάντησε, μόνο για να κάνεις ταβέρνα το σπίτι μπορείς να πάρεις δάνειο. Είναι αυτή η πολιτεία που μετέτρεψε την Ελλάδα σε απέραντο «φαγάδικο». Που πέρασε σαν μπουλντόζα πάνω από το μέτρο, μια βασική αρχή του ελληνικού πολιτισμού.
Η Τατιάνα Ντέρου έρχεται από πολύ μακριά. Έχει πάρει την σκυτάλη από την Χατζημιχάλη, την Φιλιππίδου, την Γουργιώτη και άλλες κυρίες του λαϊκού μας πολιτισμού. Είναι η στρατιά των γυναικών που πήγε κόντρα στο ρεύμα της απαξίωσης αυτού του πολιτισμού. Ανήκει στις εμβληματικές γυναικείες μορφές της λαϊκής μας πινακοθήκης.
Χάρη στο πάθος της το σπίτι έγινε χώρος εκθεσιακός. Η Τατιάνα Ντέρου εξέθεσε την πολιτεία αποδεικνύοντας πως τα τελευταία χρόνια υπήρχε-και υπάρχει- μια διαφορετική Ελλάδα που δημιουργεί, που συναισθάνεται την ευθύνη για το μέλλον.
Το αρχοντικό ανήκε στον έμπορο Δημήτριο Δόλκγηρα ο οποίος λόγω του επαγγέλματός του ταξίδευε πολύ συχνά για τη δουλειά του στις παραδουνάβιες χώρες, στη Σμύρνη μα κυρίως στην Κωνσταντινούπολη. Μαζί με την δραστήρια γυναίκα του Ελένη Μέμου το 1840 ανακαίνισαν το σπίτι φέρνοντας υλικά και τεχνίτες από την Πόλη, οι οποίοι το ζωγράφισαν και το στόλισαν περίτεχνα. Το αρχοντικό χτίστηκε πριν από το 1830 και δέχτηκε αλλεπάλληλες ανακαινίσεις, σε μια από αυτές αναφέρεται η χρονολογία 1888 στο αέτωμα.
Το αρχοντικό παραχωρήθηκε από τους κληρονόμους του στον Μορφωτικό Πολιτιστικό Σύλλογο ”Μαρκίδες Πούλιου” Σιάτιστας ο οποίος ανέλαβε την ανακαίνιση του. Η περιήγηση στο αρχοντικό του Δόλγκηρα θα μείνει χαραγμένη στη μνήμη κάθε επισκέπτη για πολλά χρόνια γιατί εδώ το ωραίο δεν περιγράφεται, αποδεικνύεται. Στο ισόγειο θα δείτε τον αποθηκευτικό χώρο με όλα τα σκεύη του νοικοκυριού, ενώ ο χειμωνιάτικος οντάς με το τζάκι και τα βαριά στρωσίδια θα σας γεμίσει ζεστασιά.
