Σαντορίνη-Θήρα στο Όνειρο-02
Σαντορίνη-classic63-Nellys-photography-001
Σαντορίνη-Θήρα στο Όνειρο

Σαντορίνη-Θήρα στο Όνειρο- ΙΙ μέρος

Σαντορίνη-Θήρα στο Όνειρο- ΙΙ μέρος

Κείμενα Κώστας Χριστοφιλόπουλος

Φωτογραφία Βασίλης Λάππας

ΓΕΩτρόπιο τεύχος 168 Σαββάτο 28 Ιουνίου 2003

Σαντορίνη-Θήρα στο Όνειρο- Έχουν γραφτεί τόσα πολλά λόγια θαυμασμού για την άγρια , μοναδική ομορφιά της Σαντορίνης, πού ότι και να γράψει κανείς , να μοιάζει ξαναειπωμένο.

 

 

Σαντορίνη-Θήρα στο Όνειρο- ΙΙ

Το  σπίτι αυτό πρέπει να το είχε αρχικά κάποια πολυμελής οικογένεια, κάτι πολύ  συνηθισμένο στη Σαντορίνη πριν από κάποια χρόνια, γιατί η σάλα του επικοινωνούσε με  ένα διπλανό πανομοιότυπο υπόσκαφο σπίτι που αποτελούσαν και τα δυο μαζί ένα ενιαίο  σύνολο.Το δάπεδο είναι από Θηραϊκό χώμα όπως και οι επιφάνειες των τοιχωμάτων και η  θολωτή οροφή. Όλες οι επιφάνειες είναι ασβεστωμένες όμως χρειάζονται τακτική επάλειψη , γιατί η υγρασία της άσπας δεν αφήνει τον ασβέστη να πιάσει καλά και ξεφλουδίζει.

Σαντορίνη-Θήρα στο Όνειρο- ΙΙ μέρος
Φώτο Nellys

Στην συντροφιά μας έχει προστεθεί και ένας σεβάσμιος καθηγητής αρχιτέκτων, ο οποίος  γίνεται κάπως πιο αυστηρός στα σχόλιά του για τα υπόσκαφα σπίτια λέγοντας ότι πρόκειται για  τρωγλοδυτικές κατασκευές των φτωχών  Σαντορινιών και πως κατά τη γνώμη του  πρόκειται για πρωτόγονα και απάνθρωπα  κατασκευάσματα. Ο ιδιοκτήτης απάντησε πως πρόκειται για πολύ υγιεινά σπίτια μέσα στη  Θηραϊκή γη, που είναι δροσερά το καλοκαίρι και ζεστά το χειμώνα και απόδειξη είναι πως  πουλιόνται ακριβά, επισκευάζονται και ζει ο κόσμος μέσα μια χαρά.  Το  σίγουρο είναι πως είτε στα χωριά είτε στην ύπαιθρο του νησιού υπόσκαφα σπίτια είχαν κυρίως οι φτωχές  οικογένειες, καθώς οι πλούσιοι κατασκεύαζαν αρχοντικά, τα οποία  είχαν εμφανείς ξένες επιρροές κυρίως της ιταλικής αναγέννησης, λόγω της  σταθερής παρουσίας της παπικής εκκλησίας στο νησί. Οι φτωχοί που δεν είχαν δυνατότητα να φέρουν ξυλεία καθώς  και  άλλα οικοδομικά υλικά με τα καράβια, αφού στη Σαντορίνη δεν υπάρχουν βρήκαν τη λύση  που τους εξυπηρετούσε.

Το υπόσκαφο σπίτι κατασκευαζόταν από τους ίδιους και τα παιδιά τους, χωρίς κανένα κόστος, αφού τα μόνα του έξοδα ήταν ο λιγοστός ασβέστης και τα πορτοπαράθυρα.

Αφήνουμε τα Φηρά και παίρνουμε τον στενό και δύσκολο δρόμο για την Οία η  Πάνω Μεριά όπως αλλιώς λέγεται. Απέχει περίπου δέκα χιλιόμετρα από τα Φηρά και βρίσκεται απέναντι  από τη Θηρασία. Η Οία είναι από τα ομορφότερα χωριά του νησιού και σ’ αυτό συντελεί η  παρουσία πολλών υπόσκαφων σπιτιών που ήταν κατοικίες των πληρωμάτων των πλοίων  την εποχή της ναυτικής ακμής του οικισμού. Τα  διώροφα αρχοντικά των καπεταναίων, χτισμένα στο πλάτωμα του χωριού, αποτελούν και αυτά δείγματα της ευμέρειας που είχε  κάποτε ο τόπος. Το πρώτο στοιχείο που παρατηρούμε στην Οία είναι ο μαρμαροστρωμένος, σε αντίθεση με τους λιθόστρωτους των άλλων χωριών, κεντρικός δρόμος που  χωρίζει τα καπετανόσπιτα από τα υπόσκαφα των  πληρωμάτων. Τα καπετανόσπιτα είναι τα μεγάλα  διώροφα που βλέπουμε δεξιά του δρόμου καθώς βαδίζουμε από τα ανατολικά προς τα  δυτικά έχοντας αριστερά μας την καλντέρα.  Άλλα όρθια, άλλα μισογκρεμισμένα, δείγματα  της παρελθούσης ακμής, με νεοκλασικίζοντα στοιχεία χτίστηκαν στα τέλη του 19ου και στην αρχή του 20ου αιώνα και ανήκαν στις πλούσιες οικογένειες της Οίας που ήταν οι οικογένειες των καπεταναίων. Τα περισσότερα από αυτά δεν άντεξαν στον καταστροφικό σεισμό του 1956 εν αντιθέσει με τα υπόσκαφα που αποδείχθηκαν ιδιαίτερα ανθεκτικά. Tα υπόσκαφα  σπίτια της Οίας απλώνονται στην πλαγιά του βράχου το ένα δίπλα στο άλλο,πάνω απ’ την  Αρμένη και το Αμμούδι, τα δύο λιμάνια του χωριού, ως έξω στον Περίβολο. Περιπλανιόμαστε στα δαιδαλώδη στενά καλντερίμια ακολουθώντας τα παιχνίδια του εκτυφλωτικού φωτός με  τις σκιές πάνω στις χρωματισμένες προσόψεις, άλλες ώχρα, άλλες ροζ και στα ξύλινα  κουφώματα, μπλε, πράσινα η γκρίζα, που δημιουργούν ένα απίστευτο σκηνικό ενός φανταστικού θεάτρου που μέρος του είμαστε και μεις.

Ο φωτογράφος που  ριψοκινδυνεύει  να  ανέβει  σ’ έναν  θόλο  για  να  βρει  καλύτερη  γωνία  δέχεται  την  παρατήρηση  ενός  περαστικού  όχι  τόσο  για  τον  κίνδυνο  που  διατρέχει,  αλλά  επειδή  από  τους  καθαρούς  και  ασβεστωμένους  αυτούς  θόλους  οι  ντόπιοι  μαζεύουν  στη  στέρνα  το  βρόχινο  νερό  ακόμα  έως  σήμερα.  Παντού  στη  Σαντορίνη   σε  όλα  τα  είδη  των  οικημάτων  , κυριαρχεί  ο  θόλος

Για  να  καταλάβουμε  γιατί  αυτή  η  τεχνική  είναι  τόσο  διαδεδομένη  πρέπει  να  γνωρίζουμε  ότι  στην  πραγματικότητα  προσαρμόζεται  απόλυτα  στα  περιορισμένα  ηφαιστειακά  υλικά, ένας  περιορισμός  ανυπέρβλητος  λόγω  της  φτώχειας  του  νησιού  σε  οικοδομικά  υλικά.  Γι’ αυτό  ο  Σαντορινιός  τεχνίτης  σκέφτηκε  και  εφάρμοσε  εδώ  και  αιώνες  λύσεις  απλές , έξυπνες, κομψές  και  οικονομικά  άρτιες, συνδυάζοντας  πάντα  και  την  σωστή  αισθητική  πλευρά. Ο  τρόπος  αυτός   κατασκευής  των  σπιτιών  εξυπηρετεί  τόσο  τις  απλές  ανάγκες  των  κατοίκων   όσο  και  το  σεβασμό  στο  περιβάλλον και  την  οικονομία  και  τα  συνδυάζει  όλα  αυτά  αρμονικά.   Η  μαυρόπετρα, η  κοκκινόπετρα  και  η  άσπα  ανάμικτη  όμως  με  λίγο  ασβέστη  είναι  τα  μόνα  υλικά  του  που  προσφέρονται  από  τη  θηραϊκή  γη ,  για  να  χτιστούν  τοίχοι  και  θόλοι.  Μεγάλο  ενδιαφέρον  έχει  η  τεχνική  που  χρησιμοποιούσαν  οι  παλαιοί  μαστόροι  για  να  καλουπώσουν  τους  θόλους.

Ξύλα  δεν  υπάρχουν  στο  νησί  και  έτσι  δημιουργούσαν  την  θολωτή  οροφή  μ’ ένα  πρόχειρο  καλούπι  με  μερικά  κλαδιά , τσάμπουρα ,  πέτρες  και  άσπα  που  μαζί  με  με  τον  ασβέστη   γίνεται  ένα  ανθεκτικό  και  ελαστικό  μίγμα , ένα  υδραυλικό  κονίαμα, που  δένει  τις  πέτρες  σε  μια  συμπαγή  κατασκευή .  Από  αυτή  τη  θολωτή  κατασκευή  προκύπτει  η  πλαστικότητα, αυτό  το  ιδιαίτερο  χαρακτηριστικό  της  λαϊκής  αρχιτεκτονικής  του  νησιού , στα  σημεία  βέβαια  που  δεν  έχει  περάσει  η  βαρβαρότητα  που  επικράτησε  στην  κατασκευαστική  αντίληψη  αυτών  που  επιχείρησαν  να  ξαναχτίσουν  το  νησί , μετά  τον  καταστρεπτικό  σεισμό  του  1956.

Αφήνουμε  τους  οικισμούς  της  καλντέρας  για  να  κάνουμε  μια   βόλτα  στην  εδοχώρα  του  νησιού  που  σε  πολλά  σημεία  της  έχει  παραμείνει  αναλλοίωτη  όπως  ήταν  εδώ  και  αιώνες. Το  νησί   στην  ανατολική  πλευρά  του  κυριολεκτικά  πρασινίζει  καθώς  τα  ατέλειωτα  αμπέλια  έχουν  βλαστίσει. Ο   τόπος  είναι  έφορος . Η  Θηραϊκή  γη , που  όταν φυσάει  σηκώνει  μία  σκόνη  που  σε  τυφλώνει  φαίνεται  πως  κάνει  θαύματα. Αλλιώς  δεν  εξηγείται  η  ποιότητα  των  προϊόντων  της  που  μάλιστα  είναι  και  ξερικά  καθώς  το  πότισμα  στο  άνυδρο  νησί  είναι  αδιανόητο.    Το  σπουδαιότερο  απ’ αυτά  είναι  το  σταφύλι. Στη  Σαντορίνη  καλλιεργούνται  πολλές  ποικιλίες  σταφυλιού, το  ασύρτικο, το  αηδάνι,  το  αθήρι,  η  μαντηλαριά, η  βάφτρα, το  εφτάκιλο  και  το  κρασί  που  παράγουν  είναι  εξαιρετικό. Τα  άλλα  παραδοσιακά  προϊόντα  του  νησιού  όπως  η  μικρή  στο  μέγεθος  αλλά  γευστική  ντομάτα   και  η  φάβα  , ελάχιστα  καλλιεργούνται  πια

Κοντά  στα  χτήματά  τους  οι  Σαντορινιοί ,  έφτιαξαν  τις  αγροτικές  κατοικίες  τους, άλλοτε  χτιστές , άλλοτε  υπόσκαφες  οι  οποίες  βασίζονταν  στον  αρχικό  τύπο  κατοικίας , αλλά  διέθετε  μεγάλη  αυλή  και  βοηθητικούς  χώρους  γύρω  από  το  κυρίως  σπίτι. Σημαντικό  και  χαρακτηριστικό  συμπλήρωμα  του  αγροτικού  σπιτιού  υπήρξε  η  κανάβα,  το  εργαστήριο  παραγωγής  του  κρασιού.   Επισκεφτήκαμε  μια  από  τις  λίγες  κανάβες  που  έχουν  απομείνει  στο  νησί   κοντά  στο  δρόμο   Οίας  –  Κολούμπο  που  διασχίζει  μια  περιοχή  που  τα  αμπέλια  είναι  φυτεμένα  πάνω  σε   σκαλοπάτια στα  επίπεδα , με  τις  κατάμαυρες  ξερολιθιές  να  συγκρατούν  τα  σαθρά  χώματα  σχηματίζοντας  πεζούλες.

Χαρακτηριστικό  της  εξωτερικής  όψης  της  κανάβας,  είναι  η  τοξωτή  δίφυλλη  πόρτα.  Οι  περισσότερες  κανάβες  όπως  και  αυτή  που  παρατηρούμε  ήταν  υπόσκαφες, και  είχαν  τουλάχιστον  δύο  πατητήρια  και  δύο  ληνούς ,  ένα  για  τα  μαύρα  σταφύλια  και  ένα  για  τα  άσπρα  που  ήταν το  μεγαλύτερο. Μερικές  κανάβες  διέθεταν  και  τρίτο  πατητήρι-ληνό  για  το  γλυκό  κρασί , το  βισάντο.  Είχαν  επίσης  μεγάλους  αποθηκευτικούς  χώρους  για  τα  βαρέλια  που  τοποθετούνταν  στη  σειρά  πάνω  σε  χαμηλούς  χτιστούς ‘’πάγκους’’ η  σε  μεγάλα  ξύλα , τα  λεγόμενα  ‘’σκαριά’’.

Ο  ληνός  ήταν  κυλινδρική  δεξαμενή  βυθισμένη  στο  έδαφος. Ο  αγωγός  που  συνέδεε  το  πατητήρι  με  το  ληνό  ονομαζόταν ‘’ναύλα’’ και  συνήθως  ήταν  κατασκευασμένος   από  λαξευτό  πωρί. Στην  κορυφή  της  κανάβας  πάνω  από  το  πατητήρι  υπήρχε  μια  ‘’παραθύρα’’ από  όπου  έριχναν  τα  σταφύλια, ενώ ένα  μικρότερο  άνοιγμα , ο  ‘’ανεμολόος’’ εξασφάλιζε  τον  απαραίτητο  αερισμό  την  εποχή  που  πατούσαν  τα  σταφύλια.  Οι  περισσότερες  κανάβες  σώθηκαν  από  τον  σεισμό  του  1956  και  όπως  μας  λέει  με  μια  κάποια  πικρία  ο  Σαντορινιός  φίλος  που  μας  ξεναγεί,  είναι  πολύ  εύκολο  να  τις  επισκεφτεί  κάποιος  αφού  έχουν  γίνει  ρέστοραν  και  ντισκοτέκ.

Παίρνουμε το δρόμο που οδηγεί στα Φηρά γιατί κάποιοι απ’ την παρέα δεν θέλουν να  χάσουν το ηλιοβασίλεμα απ’την καλδέρα που εδώ και χιλιάδες χρόνια είναι το ίδιο υπέροχο  και ωστόσο κάποιους τους συγκινεί σαν να είναι η τελευταία φορά που γίνεται.

Σ’ αυτήν  την  διαδρομή  Κολούμπου – Φηρών  όταν  ο  δρόμος  ανηφορίζει, ψηλά  και  δεξιά  μας  διακρίνονται  τα  ερείπια  του  μεγάλου  υπόσκαφου  νεκροταφείου  των  ελληνιστικών  χρόνων  που  οι   λαξεμένοι  στο  σκούρο  βράχο  τάφοι  χάσκουν  συλημένοι   και  παραμελημένοι,  φιλόξενες  φωλιές  άγριων  κουνελιών , που  οι  ντόπιοι  ονομάζουν  κουνάδια.

Τo  ηλιοβασίλεμα  στη  Σαντορίνη   πάντα  θα  μαγεύει  τους  επισκέπτες  του  και  εμείς   προσπαθούμε  να  φανταστούμε  την  Στρογγύλη   η  Καλλίστη  όπως  λεγόταν  παλιά  η  Σαντορίνη, λόγω  του  στρογγυλού  της  σχήματος  και  της  ομορφιάς  της, πριν  την  καταβύθιση  αλλά  και  την  στιγμή  του  φαινομένου, όταν  αυτά  τα  ογδόντα  τέσσερα  τετραγωνικά  χιλιόμετρα  γης  βούλιαξαν  μέσα  σε  μια  κόλαση  λάβας  στο  βυθό  του  Αιγαίου.

<<<<Προηγούμενη

 

Μύκονος: Μια Κοσμοπολίτικη Όαση

 


 

Σαντορίνη-Θήρα στο Όνειρο

 

Εάν σας άρεσε το αφιέρωμα,  παρακαλώ μοιραστείτε το με φίλους. Η δύναμη του ιστολογίου είναι οι αναγνώστες του…..εσείς.

 

Δεν επιτρέπεται η αντιγραφή και αναδημοσίευση μέρους ή ολόκληρου άρθρου του περιοδικού. Δεν επιτρέπεται και η αναμετάδοση των ηχητικών κειμένων μας σε οποιαδήποτε μορφή και προβολή, δίχως τη γραπτή  αδείας μας.

 

Θέλω πολύ στην Κύθνο να πάω-01

Θέλω πολύ στην Κύθνο να πάω

Θέλω πολύ στην Κύθνο να πάω

Κείμενα, Ποίηση: Δημήτρης Η. Λούκας (Πρόεδρος Ένωσης Δημοσιογράφων και Συγγραφέων Τουρισμού Ελλάδος – ΕΔΣΤΕ-)
Φωτογραφία-Video-Time Lapse: Βασίλης Λάππας

Αν ταξιδέψω,
Θέλω πολύ στην Κύθνο να πάω,
Το νησί που Θερμιά το λένε.
Αιγαιοπελαγίτικο, χαρούμενο,
λευκό, κυκλαδίτικο νησί.

Θέλω να αφουγκραστώ,
τις πέτρες τις ηλιοκαμένες,
να μου μιλήσουν για τους προγόνους μου
και κει, σε μια ξερολιθιά
να γείρω και να κλάψω,
για το χτες, που έχει φύγει…

Συλλογή Φωτογραφίας Κύθνος

Θέλω πολύ στην Κύθνο να πάω-02Καθώς το πλοίο φθάνει στην Κύθνο, ή Θερμιά όπως την λένε οι ντόπιοι, τα Αιγαιοπελαγίτικα χρώματα απλώνονται μπροστά στον επισκέπτη, το λευκό των σπιτιών, το γαλάζιο τ` ουρανού και το βαθύ μπλε της θάλασσας εναλλάσσονται μαζί με την καφετιά απόχρωση της πέτρας.

Θέλω πολύ στην Κύθνο να πάω-03Στη Χώρα της Κύθνου αναδεικνύεται η γνήσια γαλήνη. Η Χώρα είναι ένας οικισμός ο οποίος κρατάει σφιχτά στην αγκαλιά του τα λευκά σπίτια με τις ολάνθιστες αυλές τα πλακόστρωτα σοκάκια τις γραφικές πλατείες, καθώς και τις αναρίθμητες εκκλησίες. Στη Χώρα τα καλντερίμια γιομίζουν από ντόπιους κατοίκους, που κινούνται ως το μεσημέρι, γιατί μετά ο οικισμός ερημώνει, επειδή ο μεσημεριανός ύπνος είναι κανόνας απαράβατος.

Στο κεντρικό σοκάκι βρίσκει κανείς μικρά μπαράκια, καφέ και ταβερνάκια.
Στον οικισμό συναντάμε την εκκλησία του Αγίου Σάββα ( κτίσμα του 17ου αιώνα ), καθώς και την Αγία Τριάδα και τον Άγιο Νικόλα.

Η Χώρα που την αποκαλούν Κύθνο (ή Μεσσαριά ) είναι από τους παλαιότερους οικισμούς του νησιού.

Θέλω πολύ στην Κύθνο να πάω-17Μετά τη Χώρα, ο επόμενος οικισμός ονομάζεται Δρυοπίδα.
Κτίστηκε στην κοιλότητα μιας ρεματιάς, προκειμένου να προστατευθεί από τους πειρατές.
Η Δρυοπίδα παραβαίνει την αρχιτεκτονική των Κυκλάδων, έχει παράδοση στην Κεραμική τέχνη, και προστατεύεται από τους ανέμους και χρησιμοποιεί στις σκεπές των σπιτιών κεραμίδια. Οι γειτονιές της Δρυοπίδας είναι σημαντικές, όπως του Γαλατά και η Πιάτσα.
Εδώ συναντάμε ένα μικρό υπαίθριο θέατρο και το σπήλαιο καταφύκι, καθώς και δύο αξιόλογα Μουσεία.

Θέλω πολύ στην Κύθνο να πάω-18Το Δαιδαλώδες σπήλαιο Καταφύκι στη Δρυοπίδα, λένε πως είναι ένα από τα σπουδαιότερα των Βαλκανίων, που έχει υποστεί καταστροφές από την εξόρυξη σιδήρου. Παρόλα αυτά διατηρεί σημαντικό μέρος από σταλακτικό διάκοσμο. Σήμερα το σπήλαιο είναι κλειστό για εργασίες συντήρησης.

Θέλω πολύ στην Κύθνο να πάωΗ Κύθνος έχει πολλά αρχαιολογικά ευρήματα και ένα από αυτά είναι η οχυρωμένη πόλη Βρυόκαστρο.

Στην κορυφή της Ακρόπολης υπάρχει ένα ιερό ( αφιερωμένο στη θεά Δήμητρα). Το Βρυοκαστράκι ήταν ο φυσικός κυματοθραύστης του αρχαίου λιμανιού.

Όταν εγκαταλείφτηκε το Βρυόκαστρο η αρχαία πρωτεύουσα του νησιού, οι κάτοικοι μετέφεραν στο ύψωμα του κατακέφαλου, που το οχύρωσαν. Τοπικοί θρύλοι το ταυτίζουν με το κάστρο της Ωριάς, όπου σώζονται δύο εκκλησίες, η Αγία Ελένη και η Αγία Τριάδα.

Εδώ υπάρχουν και οι δύο μικρές παραλίες, Γιαλούδι και Σκλάβου.

Θέλω πολύ στην Κύθνο να πάω-04Την καλύτερη θέα στο νησί την προσφέρει ο Προφήτης Ηλίας αρκεί κανείς να περπατήσει σε βατό χωματόδρομο 2,5 χιλιόμετρα, για να φτάσει στον πέτρινο μαντρότοιχο του Προφήτη Ηλία, από όπου η θέα είναι πανοραμική, προς όλα τα σημεία του ορίζοντα. Ο Προφήτης Ηλίας ανοικοδομήθηκε στα ερείπια αρχαίου ναού και λειτούργησε ως Μοναστήρι.

Η ατραξιόν του νησιού είναι η παραλία Κολόνα. Μια λωρίδα άμμου που μοιάζει με κολόνα, ενώνει τη νήσο Κύθνο με το νησάκι του Αγίου Λουκά και δημιουργούνται έτσι δυο υπήνεμοι κόλποι.

Θέλω πολύ στην Κύθνο να πάω-06Η Αγία Ειρήνη είναι ένας παραθαλάσσιος μικρός οικισμός με σαγηνευτική ομορφιά και γνήσιο κυκλαδίτικο χρώμα. Η Αγία Ειρήνη απέχει 1,1 χιλιόμετρο από το χωριό των Λουτρών και 6 χιλ. από τη Χώρα. Εκεί υπάρχει και το εκκλησάκι της Αγίας Ειρήνης, που έδωσε το όνομά του στο μικρό οικισμό. Ακριβώς πίσω από το εκκλησάκι βρίσκονται 3 μαρμάρινες πλάκες σε ανάμνηση των κυθνιακών γεγονότων, τα οποία συνδέονται με τη στάση εναντίον του Βασιλιά Όθωνα. (Αλλά ας δούμε την ιστορία που ακολουθεί: Αγία Ειρήνη/Αρίας).

Θέλω πολύ στην Κύθνο να πάωΑς κάνουμε μια βουτιά σε μια άγνωστη ιστορία που ονομάστηκε «Κυθνιακά». Την εξέγερση στη Σύρο εναντίον του Όθωνα (λόγω των αυστηρών κυβερνητικών μέτρων, που είχαν προκαλέσει συλλήψεις στην Αθήνα) από το λοχαγό Ν. Λεωτσάκο, ο οποίος μαζί με τον ανθυπολοχαγό πυροβολικού Περικλή Μωραϊτίνη και 30 στρατιώτες, με το πλοίο «Καρτεριά» έφτασαν στην Αγία Ειρήνη, κυνηγημένοι από τον ατμοδρόμωνα «Αμαλία», με πλοίαρχο τον Οθωνικό Λεωνίδα Μπαλάσκα (του ομώνυμου στρατοπέδου).
Μαζί με το φοιτητή Αγαμέμνονα Σκερβέλη κατάφεραν να ελευθερώσουν στη Χώρα τους Δημήτρη Καλλιφρονά, Επαμεινώνδα Δεληγεώργη, Αθανάσιο Πετσάλη και άλλους φυλακισμένους και να αντισταθούν στις βασιλικές δυνάμεις, για να νικηθούν και να θανατωθούν κοντά στα Λουτρά, δίπλα από το Εκκλησάκι της Αγίας ειρήνης, όπου ο Όθων είχε αξιοποιήσει την πρώτη ιαματική πηγή.

Οι «3 ήρωες της Κύθνου». Δίπλα στις επιτύμβιες πλάκες τους στέκει το αρχοντικό του φαροφύλακα, Καπετάν Κωνσταντή Βλαστάρη, το οποίο λειτουργεί ως ταβέρνα από τον εγγονό του, Κώστα Βλαστάρη και φέρει το όνομα της κόρης του τελευταίου «Σούμα», το οποίο σερβίρει δίπλα στο κύμα, παραδοσιακές συνταγές, καλαμάρι και σουπιές με το μελάνι τους, σερβιρισμένα με ντομάτα και αλειφούνι (κάτι σαν το σταμναγκάθι) που φύεται στα γύρω υψώματα) μέχρι και αστακούς και σκάρο, με τα εντόσθιά του κτυπημένα σε λαδολέμονο.

Θέλω πολύ στην Κύθνο να πάωΟι λιμνοσπηλιές της Τουρκάλας έχουν σχέση με τα μεταλλεία στην περιοχή. Για να κατηφορίσει κανείς στο απότομο άνοιγμα της μικρής Τουρκάλας χρειάζεται ψυχραιμία. Για να φτάσετε ανάμεσα από τα βράχια και τα θυμάρια θα φανεί μπροστά σας το τεράστιο και επικίνδυνο άνοιγμα της Τουρκάλας. Ένα σπήλαιο άγριας ομορφιάς, το οποίο όπως λένε επικοινωνεί με τη θάλασσα. Σε μικρή απόσταση βρίσκουμε και τη σπηλιά της Μικρής Τουρκάλας, με την εντυπωσιακή λιμνούλα.
Θέλω πολύ στην Κύθνο να πάωΗ Παναγιά Κανάλα είναι προστάτιδα της Κύθνου και τη συναντάμε στον ομώνυμο οικισμό. Κάποτε η Εκκλησία λειτουργούσε ως Μοναστήρι. Στην εκκλησία φυλάγεται και η θαυματουργή Εικόνα της Παναγίας, η οποία σύμφωνα με την παράδοση βρέθηκε από ψαράδες, οι οποίοι ψάρευαν στο κανάλι μεταξύ Κύθνου και Σερίφου, γι’ αυτό και ονομάσθηκε «Κανάλα». Κάθε χρόνο του Δεκαπενταύγουστου εορτάζεται η μνήμη της Παναγίας και η εικόνα, την οποία ζωγράφισε ο αγιογράφος Εμμανουήλ Σκορδίλης το 1575. Στην περιοχή γίνεται μεγάλο πανηγύρι και συμμετέχει και το Πολεμικό μας Ναυτικό. Τότε γίνεται και η αναπαράσταση της εύρεσης της εικόνας της Παναγίας.

Θέλω πολύ στην Κύθνο να πάωΟι παραλίες της Κύθνου

H παραλία της Κολώνας η ομορφότερη παραλία στο νησί της Κύθνου και η πιο διάσημη. Η παραλία βρίσκεται στο βορειοδυτικό τμήμα του νησιού, βόρεια του λιμανιού του Μέριχα και απέναντι από την επίσης όμορφη παραλία της Απόκρουσης. Η πρόσβαση μετά την Απόκρουση γίνεται μέσω ενός σχετικά δύσβατου χωματόδρομου, όμως είναι τόσο ιδιαίτερη η παραλία που πραγματικά θα σας αποζημιώσει.

Πρόκειται για μια αμμουδιά, μήκους 240 μέτρων περίπου, που ενώνει το νησί της Κύθνου με μια μικρή βραχονησίδα, αυτή του Αγίου Λουκά. Η λωρίδα της αμμουδιάς που ενώνει τις δύο στεριές προσομοιάζει με κολώνα, έτσι προκύπτει εξάλλου και η ονομασία της. Η θάλασσα βρέχει και τις δύο πλευρές της λωρίδας άμμου, με αποτέλεσμα να προκύπτουν δύο παραλίες με κοινή αμμουδιά, δημιουργώντας μια ξεχωριστή εικόνα.

Θέλω πολύ στην Κύθνο να πάωΑπόκρουση: Την προτιμούν όσοι έχουν σκάφος.
Αντώνηδες: Η παραλία βρίσκεται κάτω από την εκκλησία της Παναγίας της Κανάλας.
Άγιος Δημήτριος: Μικρός οικισμός με την ομώνυμη παραλία.
Γαϊδουρομάντρα: Ένας χωματόδρομος οδηγεί στην παραλία αυτή.
Επισκοπή: Η άσφαλτος οδηγεί στην ακτή.
Φλαμπουριά: Η αμμουδιά αυτή βρίσκεται μπροστά από τον ομώνυμο οικισμό και δίπλα από την εκκλησία της παναγιάς της Φλαμπουριανής.
Σχοινάρι: Μικρός κόλπος, βόρεια των Λουτρών.
Τα Λουτρά, τα βρίσκουμε στην άλλη πλευρά του νησιού, γνωστά για τις ιαματικές πηγές τους, που προσελκύουν κάθε χρόνο σημαντικό πλήθος επισκεπτών. Ο επισκέπτης έχει τη δυνατότητα να κάνει την ιαματική του εμβάπτιση μέσα σε μαρμάρινες μπανιέρες, τις ίδιες μπανιέρες όπου έπαιρναν το λουτρό τους ο Όθωνας και η Αμαλία, οι οποίοι και έφτιαξαν το χώρο. Το νερό έχει καταπληκτικές ιδιότητες ίασης γυναικολογικών παθήσεων, ψωρίασης και άλλων. Παλαιότερα υπήρχε η δυνατότητα παραμονής των υπό θεραπεία λουομένων σε ξενοδοχείο που αποτελούσε συνέχεια των εγκαταστάσεων των ιαματικών πηγών, που δυστυχώς σήμερα έχει εγκαταλειφθεί

Θέλω πολύ στην Κύθνο να πάω-22Εκκλησίες
Στο Μέριχα βρίσκουμε τις εκκλησίες Αγία Τριάδα (η πιο παλιά), Μεταμόρφωση του Σωτήρος (αξιόλογο τέμπλο), Αγίου Σάββα (17ου αιών). Λίγο πιο πάνω από το χωριό βρίσκουμε το Μοναστήρι της Παναγιάς του Νίκους (το 1821 λειτουργούσε ως κρυφό σχολειό).
Στη Δρυοπίδα βρίσκουμε τον άγιο Μηνά, με αξιόλογο τέμπλο και την Αγία Άννα.
Αιολικό Πάρκο
Στη Χώρα βρίσκουμε και το Αιολικό Πάρκο (για την αξιοποίηση των δυνατών κυκλαδίτικων ανέμων).

Θέλω πολύ στην Κύθνο να πάωΓεύσεις
Η Κύθνος ή Θερμιά σε καλούν να γευτείς παραδοσιακές λιχουδιές, που μπορούν να ικανοποιήσουν κάθε γαστρονομική ανησυχία των επισκεπτών της.
Θερμιώτικη τυρόπιττα, σύγκλινο (χοιρινό παστό), τα κολόπια (πίτα με ρύζι και σπανάκι), ψάρια σαβόρο, αλλά και σφουγγάτα (τυροκροκέτα), πιταρό (τυρόπιττα με ντόπιο τυρί). Επίσης αξίζουν τα αμυγδαλωτά της, οι κριθαρένιες κουλούρες, η κοπανιστή (κατσικίσιο τυρί) και το θαυμάσιο μέλι της.

Ψώνια
Αξίζει να ψωνίσει κανείς αμυγδαλωτά, κοπανιστή και τα πανέμορφα πήλινα και διακοσμητικά όστρακα.

Πανηγύρια
Της Αγίας τριάδας στη Χώρα, των Αγίων Αποστόλων στη Δρυοπίδα, της Παναγιάς, στην Παναγιά την Κανάλα και στην Παναγιά του Νίκους.

Πολιτιστικές Εκδηλώσεις
Τα «Κύθνια», τα οποία διοργανώνει ο Δήμος του νησιού από 1 – 10 Αυγούστου.

Συλλογή Φωτογραφίας Κύθνος

Συλλογή Φωτογραφίας Κύθνος

Διάβασε και αυτό…

Ύδρα -Η Ντίβα- του Αργοσαρωνικού

Θέλω πολύ στην Κύθνο να πάω

Εάν σας άρεσε το αφιέρωμα,  παρακαλώ μοιραστείτε το με φίλους. Η δύναμη του ιστολογίου είναι οι αναγνώστες του…..εσείς.

Δεν επιτρέπεται η αντιγραφή και αναδημοσίευση μέρους ή ολόκληρου άρθρου του περιοδικού. Δεν επιτρέπεται και η αναμετάδοση των ηχητικών κειμένων μας σε οποιαδήποτε μορφή και προβολή, δίχως τη γραπτή  αδείας μας.

Μύκονος: Η Κοσμοπολίτικη Όαση

Μύκονος: Μια Κοσμοπολίτικη Όαση

Μύκονος: Μια Κοσμοπολίτικη Όαση

Μύκονος: Μια Κοσμοπολίτικη Όαση

Φωτογραφία Time Lapse Βασίλης Λάππας  

Μύκονος: Η Κοσμοπολίτικη ΌασηΠοιος είναι αυτός που μπορεί να αρνηθεί μια μικρή απόδραση στη Μύκονο, το νησί των ανέμων στην καρδιά των Κυκλάδων, οποιαδήποτε εποχή;  Έτσι κι εμείς, αρχές Ιουνίου, αρπάξαμε την ευκαιρία για ένα ταξίδι Σαββατοκύριακου στην κοσμοπολίτισσα Μύκονο.

Ξεκινήσαμε πρωί από τον Πειραιά και φτάσαμε γύρω στις 11.30 στο νησί. Το καινούριο λιμάνι της καλοδέχεται όλα τα μεγάλα πλοία, κρουαζιερόπλοια και της γραμμής. Εύκολο το 10 λεπτό ταξίδι με το ταξί της θάλασσας και βρεθήκαμε στο παλιό λιμάνι και κατευθυνθήκαμε στη Βίλα Καμπάνη, μια εξαιρετικά όμορφη κατοικία και μια βεράντα όπου απολαύσαμε ένα από τα ωραιότερα δειλινά.

Η πρώτη μας βουτιά αποφασίσαμε να είναι στην παραλία του Άγιου Σώστη, στα βόρεια του νησιού, 7,5 χιλιόμετρα από τη Χώρα, προσβάσιμη μόνο με δικό σου μέσο, ήσυχη και απομονωμένη. Νερά που παίζουν με το βαθύ μπλε και το τυρκουάζ.

Η απόλυτη ηρεμία, σε αντίθεση με τις νότιες παραλίες του νησιού. Εδώ πρέπει να έρθεις εξοπλισμένος, με το νερό σου, τα αντηλιακά σου, την ομπρέλα σου. Εμείς είχαμε προνοήσει και για κάτι παραπάνω. Ουζάκι με πάγο συνοδευμένο με καρύδια, αμύγδαλα και φιστίκια. Απόλαυση… Το σώμα μας ρουφούσε αχόρταγα τον ήλιο και δροσιζόταν στα καθαρά νερά. Η μοναδική ταβέρνα στην είσοδο του Άγιου Σώστη, η Ταβέρνα της Κικής, ήταν ο παράδεισος των γεύσεων. Μια ταβέρνα χωρίς ηλεκτρικό ρεύμα, που παρέχει εξαιρετικό φαγητό μαγειρεμένο στο γκάζι ή ψημένο στα κάρβουνα και κλείνει μετά τη Δύση του ηλίου. Άνθρωποι φιλόξενοι και οργανωμένοι. Για την αναμονή μέχρι να βρει κάποιος τραπέζι, σου προσφέρουν δωρεάν παγωμένο νερό και κρασί. Φύγαμε από εκεί με τις καλύτερες εντυπώσεις.

Το βράδυ, περιπλανηθήκαμε στα στενά της χώρας, περπατήσαμε στη διάσημη οδό Ματογιάννη, με τα καταστήματα, τα μπαρ και τις καφετέριες. Ένας δρόμος πολυσύχναστος, όπου σίγουρα θα συναντήσεις κάποιον διάσημο. Για το τέλος αφήσαμε τη Μικρή Βενετία και απολαύσαμε το ποτό μας πάνω ακριβώς στο κύμα και αντικρίζοντας τους φωτισμένους ανεμόμυλους που το φως τους έπαιζε παιχνίδια καθρεπτισμού με τη θάλασσα. Η μουσική και το κέφι μας παρέσυραν και αμέτρητα τα μέρη εκεί που μπορείς να χορεύεις μέχρι το πρωί και βέβαια πως θα μπορούσαμε να ξεφύγουμε εμείς. Η Μύκονος τις νύχτες είναι ένα ατελείωτο πάρτυ.

Αν και ξενυχτήσαμε, είμασταν έτοιμοι σχετικά νωρίς το πρωί για νέα περιπέτεια και αποφασίσαμε να κολυμπήσουμε στην παραλία Παράγκα, στα νότια της πόλης της Μυκόνου, μια όμορφη παραλία με άμμο και σχηματισμό βράχων μέσα στη θάλασσα, που προσελκύουν τους νεότερους σε ανάβαση και μετά βουτιά στα κρυστάλλινα νερά. Η παραλία είναι πλήρως εξοπλισμένη με αναπαυτικές ξαπλώστρες και εστιατόριο για όσους θέλουν να φάνε καλά. Στην περιοχή αυτή υπάρχει και οργανωμένο κάμπινγκ. Στα δεξιά της παραλίας το γνωστό beach bar, Παράγκα. Το ηλιοβασίλεμα μαγευτικό. Παρακολουθούμε τον ήλιο να γέρνει σιγά σιγά πίσω από τη Νάξο, την Πάρο και την Αρχαία Δήλο. Ομορφιά στα απλά … Όμως η ώρα της αναχώρησης έφτασε.

Επωφεληθήκαμε της επίσκεψής μας στη Μύκονο μέχρι την τελευταία στιγμή, αλλά δεν νοιώσαμε ότι τη χορτάσαμε. Η Μύκονος, η κοσμοπολίτισσα των Κυκλάδων, έχει πάντα να σου δώσει εμπειρίες, ομορφιά, διασκέδαση και ήρεμες ή ανήσυχες διακοπές, όπως ήρεμη ή ανήσυχη μπορεί να είναι η ζωή. Στο επανιδείν Μύκονος.

Σαντορίνη-Θήρα στο Όνειρο-1ο μέρος-

Μύκονος: Μια Κοσμοπολίτικη Όαση

Εάν σας άρεσε το αφιέρωμα,  παρακαλώ μοιραστείτε το με φίλους σας. Η δύναμη του ιστολογίου είναι οι αναγνώστες του…..εσείς.

Δεν επιτρέπεται η αντιγραφή και αναδημοσίευση μέρους ή ολόκληρου άρθρου του περιοδικού. Δεν επιτρέπεται και η αναμετάδοση των ηχητικών κειμένων μας σε οποιαδήποτε μορφή και προβολή, δίχως τη γραπτή  αδείας μας.