The Beatles
Ένα Ταξίδι στο χρόνο και στο χώρο ανασύροντας αρίφνητους θησαυρούς μέσα από το χρονοντούλαπο της Ιστορίας με τα σημαντικότερα γεγονότα από το χώρο της Μουσικής και της Τέχνης
Χορηγός στην καθημερινή σας ενημέρωση το Εστιατόριο στο Μονοδένδρι Ζαγορίου
Η ΠΙΤΑ ΤΗΣ ΚΙΚΙΤΣΑΣ από αν το 1958 τηλ 2653071340
The Beatles
Οι The Beatles ήταν αγγλικό ροκ συγκρότημα (αναφέρονταν και ως “Σκαθάρια” στα ελληνικά) από το Λίβερπουλ, αποτελούμενο από τον τραγουδιστή και κιθαρίστα Τζον Λένον, τον τραγουδιστή και μπασίστα Πωλ Μακ Κάρτνεϋ, τον κιθαρίστα Τζωρτζ Χάρισον και τον ντράμερ Ρίνγκο Σταρ. Το συγκρότημα έκανε έντονη την παρουσία του κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1960 και γνώρισε τόσο μεγάλη επιτυχία σε ολόκληρο τον κόσμο, ώστε να παραμένει το πιο δημοφιλές και επαναστατικό συγκρότημα στην ιστορία της μουσικής.
Η αρχή έγινε με τον John Lennon στα σχολικά του χρόνια, και την skiffle μπάντα του, τους Black Jacks. Στην συνέχεια ονομάστηκαν Quarrymen, από το όνομα του σχολείου Quarry Bank High School. Ο Stuart Sutcliffe -πρώτος μπασίστας του συγκροτήματος και καλός φίλος του John- πρότεινε να αλλάξουν το όνομα τους σε Beetles (σκαθάρια) επηρεαζόμενος από τον Buddy Holly and the Crickets (γρύλοι). Αφού δοκίμασαν ονόματα όπως “Long John and The Beetles”, “Johnny and the Moondogs”, “The Silver Beatles”, “Beat Brothers” κατέληξαν στο “The Βeatles”. Το δεύτερο “Ε” έγινε “Α” κάνοντας λογοπαίγνιο με τη λέξη beat (ρυθμός). O Lennon είπε ότι έκανε λογοπαίγνιο με τις λέξεις beat και less (χωρίς ρυθμό).
Μια άλλη εκδοχή για το όνομα των Beatles είναι ότι εμπνεύστηκε από την ταινία “The wild one” (1953) με τον Marlon Brando. Οι Beetles ήταν μια συμμορία μοτοσυκλετιστών με δερμάτινα, κάτι που τους έκανε να ταυτιστούν με αυτό το ύφος, πολύ πριν γίνουν γνωστοί ως “τα καλά παιδιά” με κοστούμια και γραβάτες.
Οι The Beatles σχηματίστηκαν στο Λίβερπουλ το 1959 και η αρχική τους σύνθεση περιλάμβανε τους Τζον Λένον, Πωλ Μακ Κάρτνεϋ, Τζωρτζ Χάρισον, Στιούαρτ Σάτκλιφ (μπάσο και φωνή), και Πιτ Μπεστ (τύμπανα). Όταν ο Τζον Λένον συνάντησε τον Πωλ Μακ Κάρτνεϋ, ήταν και οι δύο γύρω στα 14 και ο Τζον ελαφρώς μεθυσμένος. “Συνήθιζε να βάζει τα χέρια του γύρω από τους ώμους μου. Η ανάσα του μύριζε, αλλά του έδειξα κάποια μυστικά στην κιθάρα που δεν γνώριζε” (Πωλ Μακ Κάρτνεϋ).
Αυτή η παράδοξη συνάντηση δύο σχολιαρόπαιδων από το Λίβερπουλ στα μέσα της δεκαετίας του 1950 οδήγησε σε γεγονότα που έμελλε να συγκλονίσουν τον κόσμο. Αν αναλογιστεί κανείς την κοσμογονία των κοινωνικών αλλαγών και συνηθειών που συντελέστηκαν στη διάρκεια της δεκαετίας του 1960 και τη συνδυάσει με την πορεία των Beatles, τότε θα διακρίνει μία παραλληλία που δεν είναι και τόσο τυχαία.
Οι περίοδοι της δικής τους ιστορίας, ως γκρουπ, και τα τραγούδια τους απηχούν τις τάσεις και ανακατατάξεις μιας ολόκληρης εποχής. Από τα πρώιμα χρόνια που περιλαμβάνουν τα πρώτα τους βήματα και τις εμφανίσεις τους σε μικρά κλαμπ ως την αρχή της επαγγελματικής τους σταδιοδρομίας (το 1962) και την εθνική τους αναγνώριση. Η “Μπιτλομάνια” είναι η δεύτερη μεγάλη περίοδος που σηματοδοτεί το πέρασμα από την εθνική στη διεθνή αναγνώριση, στην υστερία και τον πανζουρλισμό που προκαλούσαν οι δημόσιες εμφανίσεις τους. Τα χρόνια της μεγάλης παραγωγής και των συνεχών ηχογραφήσεων διαδέχεται η “σόλο περίοδος” κατά την οποία το συγκρότημα διαλύεται και καθένας ακολουθεί τη μοναχική του καριέρα.
Tο πρώιμο ρεπερτόριό τους στηριζόταν σε διασκευές αμερικανικών R&B κομματιών των Chuck Berry και Little Richard. Με την επιστροφή τους από το Αμβούργο στις αρχές του 1961, ο Σάτκλιφ αποφάσισε να αποχωρήσει και ο Μακάρτνεϋ πήρε το μπάσο. Τον Νοέμβριο του ίδιου χρόνου, ο Μπράιαν Επστάιν έγινε μάνατζέρ τους και απέδειξε σπάνιες ικανότητες και γι’ αυτό τον αποκάλεσαν “πέμπτο Μπιτλ”.
Τον Ιανουάριο του 1962, οι Beatles ξεκίνησαν την καινούργια τους χρονιά με οντισιόν στη δισκογραφική εταιρία Decca. Ο Τζωρτζ Χάρισον τραγούδησε το “The Sheik Of Araby“, ο Πωλ ΜακΚάρτνεϋ το “Raid Sails In The Sunset” και ο Τζον Λένον το “Please Mr Postman“. Ο υπεύθυνος της εταιρίας, Μάικ Σμιθ, τους βρήκε υπέροχους αλλά ο γενικός διευθυντής Ντικ Ρόου διαφώνησε. Η Decca υπέγραψε με τον Brian Poole και τους Tremoloes. “Τα κιθαριστικά γκρουπ είναι εκτός εποχής. Κύριε Επστάιν, θα έπρεπε να επιμείνετε πουλώντας δίσκους στο Λίβερπουλ…“, τηλεγράφησε ο Ντικ Ρόου στον μάνατζερ των Μπιτλς.
Στις 10 Απριλίου του 1962 πέθανε ο Στιούαρτ Σάτκλιφ, πρώην μπασίστας του συγκροτήματος, σε ηλικία 21 ετών. Τον Αύγουστο, αντικατέστησαν τον ντράμερ Πιτ Μπεστ με τον Ρίτσαρντ Στάρκι (Ρίνγκο Σταρ) και το Σεπτέμβριο ηχογράφησαν το πρώτο τους τραγούδι, το ιστορικό “Love Me Do” με παραγωγό τον George Martin που σύντομα θα απολάμβανε τη φήμη του “πέμπτου Beatle”. Τα “Σκαθάρια” προετοίμαζαν την θριαμβευτική είδοσό τους στη μουσική σκηνή και ετοιμάζονταν για την μεγάλη εξόρμηση του 1963. Καθιέρωσαν το image με το ιδιαίτερο κούρεμά τους και τα σακάκια δίχως κολάρο.
Η καριέρα τους άρχισε να εξελίσσεται με ιλιγγιώδη ταχύτητα από τον Ιανουάριο του 1963 όταν κυκλοφόρησε το δεύτερο σινγκλ “Please Plese Me” και έφτασε στο Νο 1του βρετανικού τοπ. Το πρώτο τους άλμπουμ με τον ίδιο τίτλο έμεινε για 30 εβδομάδες στο Νο 1 της Αγγλίας, για να αντικατασταθεί το 1964 από το “With The Beatles“, που έμεινε στην κορυφή για 22 εβδομάδες. Με την κυκλοφορία του άλμπουμ τους With The Beatles καθιερώθηκαν όροι όπως “Merseybeat” (για τη μουσική τους) και “Beatlemania” (για την υστερία που προκαλούσαν, ειδικά στο γυναικείο πληθυσμό). Το “She Loves You” έγινε το single με τις μεγαλύτερες πωλήσεις στην ιστορία της Μεγάλης Βρετανίας.
Έπαιζαν πλέον στα μεγάλα κλαμπ του Λονδίνου (Palladium, Royal Albert Hall), εμφανίζονταν στο εθνικό τηλεοπτικό δίκτυο και το Νοέμβριο του 1963 έπαιξαν για τη βασίλισσα, αποδεκτοί πλέον από το κατεστημένο κι έχοντας γεφυρώσει το “χάσμα των γενεών”. Το 1963, επίσης, ηχογράφησαν ένα από τα πιο ιστορικά σινγκλ τους, το “I Want to Hold Your Hand“, που απέδειξε την ξεχωριστή τους ικανότητα να γράφουν αυθεντικά, διαχρονικά και εμπορικά τραγούδια, ικανότητα που με εξελισσόμενη ταχύτητα οδήγησε το γκρουπ στην καλλιτεχνική του ωρίμανση. Τον Ιανουάριο του 1964, επιφύλαξαν στους Beatles αποθεωτική υποδοχή και τα εισιτήρια για την αίθουσα Ολυμπιά είχαν προπωληθεί εβδομάδες νωρίτερα. Κατά την παραμονή τους στο Παρίσι, έμαθαν ότι με το “I Want to Hold Your Hand” εκπορθήθηκε η αμερικανική αγορά καθώς ανέβηκαν στο Νο 1 των Η.Π.Α.
Η “Μπιτλομανία” με τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της εξαπλώθηκε σταδιακά μετά την Ευρώπη στην Αμερική. Όταν έφτασαν στη Νέα Υόρκη (7 Φεβρουαρίου του 1964), τους περίμεναν στο αεροδρόμιο χιλιάδες θαυμαστές και θαυμάστριές τους και διαδραματίστηκαν σκηνές υστερίες οι οποίες συνεχίστηκαν και στο ξενοδοχείο Πλάζα όπου κατέλυσαν. “Παίρναμε 12.000 γράμματα την ημέρα“, έλεγε αργότερα ο Ρίνγκο. Την ίδια εξέλιξη είχε και η περιοδεία τους στην υπόλοιπη Αμερική. Στην Ουάσινγκτον, όπου ταξίδεψαν με ιδιαίτερο πολυτελέστατο βαγόνι, 2.000 θαυμαστές πολιόρκησαν το σταθμό.
Οι εμφανίσεις τους προκαλούσαν τόση υστερία που αποτελούσαν μεγάλο πονοκέφαλο στην αστυνομία. Η εμφάνισή τους στο δημοφιλέστατο τηλεοπτικό σόου του Εντ Σάλιβαν σημείωσε ρεκόρ τηλεθέασης. Ρεπορτάζ της εποχής αναφέρει πως “οι αστυνομικές δυνάμεις των διαφόρων πόλεων, όπου το συγκρότημα περιοδεύει, συναγωνίζονται μεταξύ τους ποια θα καταφέρει να φυγαδεύσει ταχύτερα τους Μπιτλς από την αίθουσα συναυλιών”. Τον Απρίλιο του ίδιου χρόνου οι Μπιτλς κατείχαν και τις πέντε πρώτες θέσεις των σινγκλ στην Αμερική. Από κει και πέρα η αλυσίδα των επιτυχιών ήταν αρραγής και διέσχισε όλη τη δεκαετία.
Επέστρεψαν στο Λονδίνο με τιμές ηρώων, έχοντας ανοίξει το δρόμο για την “Βρετανική Εισβολή” όπως ονομάστηκε η διάκριση που ακολούθησε των βρετανικών συγκροτημάτων στα αμερικανικά τσαρτς. Στο Λίβερπουλ, τον Ιούλιο του 1964, 60 νέοι και νέες λιποθύμησαν αφού στάθηκαν ολόκληρη νύχτα στην ουρά, μαζί με άλλες δώδεκα χιλιάδες, για να αγοράσουν εισιτήρια για μία συναυλία των Μπιτλς. Από τις εμφανίσεις τους κατά το 1964 υπολογίζεται ότι εισέπραξαν 14.000.000 δολάρια. Επίσης τον Ιούλιο, έκανε πρεμιέρα η πρώτη τους κινηματογραφική ταινία A Hard Day’s Night σε σκηνοθεσία Ρίτσαρντ Λέστερ και σύντομα ακολούθησε το δεύτερό τους φιλμ Help, αυτή τη φορά σε τεχνικόλορ. Οι δύο ταινίες που γύρισαν περιλαμβάνονται στο βιογραφικό τους κυρίως για τα σάουντρακ αλλά και για την απάντηση του Τζωρτζ Χάρισον στην ερώτηση δημοσιογράφου: “Θα υπάρχει και γυναικείος πρωταγωνιστικός ρόλος στην πρώτη σας ταινία;”. “Προσπαθούμε να εξασφαλίσουμε την βασίλισσα. Πουλάει“.
Σύμφωνα με τα στοιχεία του αμερικανικού συνδέσμου δισκογραφικών εταιρειών (RIAA), οι Μπητλς αποτελούν το μουσικό συγκρότημα με τις μεγαλύτερες πωλήσεις στις Ηνωμένες Πολιτείες, με 178 εκατομμύρια επιβεβαιωμένες πωλήσεις, ενώ παγκοσμίως εκτιμώνται σε πάνω από 600 εκατομμύρια αντίτυπα. Επίσης τα τραγούδια τους κατέκτησαν περισσότερες φορές την 1η θέση στα βρετανικά τσαρτ και σημείωσαν περισσότερες πωλήσεις από οποιοδήποτε άλλο συγκρότημα. Άλλα σημαντικά βραβεία που έχουν λάβει ως συγκρότημα είναι, 10 βραβεία Γκράμυ, 1 βραβείο Όσκαρ για καλύτερη μουσική επένδυση, καθώς και έχουν συμπεριληφθεί ως συγκρότημα στην κατάταξη του περιοδικού Time για τα 100 άτομα του 20ου αιώνα με την μεγαλύτερη επίδραση. Ως ομάδα εντάχθηκαν το 1988 στο Rock and Roll Hall of Fame, ενώ εισήχθη και ο κάθε ένας ατομικά από το 1994 έως το 2015.
Διαβάστε περισσότερα από την Βικιπαίδεια
The Beatles
Εάν σας άρεσε το αφιέρωμα, παρακαλώ μοιραστείτε το με φίλους και κάντε εγγραφή στο newsletter μου. Η δύναμη του ιστολογίου είναι οι αναγνώστες του…..εσείς.
