Παμβώτιδα η Λίμνη των Εραστών
Παμβώτιδα η Λίμνη των Εραστών
Ποίηση Δημήτρης Λούκας (Πρόεδρος ΕΔΣΤΕ)
Φωτογραφία Βασίλης Λάππας
Γεωτρόπιο Τεύχος 188 15 Νοεμβρίου 2003
Δείτε τη Συλλογή Φωτογραφίας «Ιωάννινα Το Κόσμημα της Ηπείρου»
Επιστροφή στο άρθρο “Ιωάννινα το Κόσμημα της Ηπείρου“
Αυτή η λίμνη που όλο αλλάζει πρόσωπο ίδιο μ` αυτό που τρεμοπαίζει στων εραστών τα μάτια, αυτή η λίμνη πρέπει να χει την παιδική μου ηλικία, όταν το θέρος μου κάλυπτε τη μνήμη με τις φωνές των τζιτζικιών.
Το πρωινό στην Παμβώτιδα όλα ευφραίνονται κάτω από το χρυσό φως του ήλιου κι όλα έχουν ένα σημαντικό όνομα και μέσα σ`αυτό ανθοφορούν.
Ο πρώτος ίσκιος των δένδρων μακρύς και διάφανος μια χρυσόσκονη σκορπιέται στον αγέρα κι ο ήλιος ψηλά ρίχνει το φως του στην απεραντοσύνη σου και σε γιομίζει χρώματα και γλυκό ψίθυρο ζωής.
Νιώθω τριγύρω μου τον έντονο παλμό σου από εκατομμύρια ζωές να κοχλάζουν σιωπηλά, λιώνω δίπλα στα νερά σου που με ανανεώνουν και αισθάνομαι τη σιγή, τη λάσπη, τη ζεστή, την υγρασία.
Το μεσημέρι τ` αγέρι σηκώνεται σαν στεναγμός βαρύς κι αναδεύει τα δένδρα με ψιθυρίσματα καλέστηκα κι ύστερα φεύγει στροβιλίζεται καταμεσίς στη λίμνη υψώνοντας μια σκάλα θεόρατη, φανταστική, μυστική.
Μετά τ`αγέρι μισεύει μακριά και η λίμνη κοιμάται βαθιά σε έναν ύπνο χαύνωσης γιομάτο από πνεύματα του καταμεσήμερο, που τρελαίνονται στο φως, στο φως που πέφτει σαν μια αόρατη και σιωπηλή βροχή.
Βγαίνεις λίμνη μου, μέσα από την πορεία των άστρων, στης μέρας το φως και γίνεσαι γλυκός κυματιστός. χάνεις το σχήμα σου τις ώρες τις απογευματινές και εξέρχεσαι, σαν μύθος, σαν θρύλος, στ`ακρογιάλι.
Αναπνέεις σιωπηλή και οι μνήμες σου, φως, ιδεόγραμμα των βράχων μιας ιστορίας πανάρχαιας, ενώ στα έγκατα σου δίχως χρόνο κοιμάται η κυρά αφροσύνη κι ονειρεύεται.
Η Άμνια υγρασία και η άχρωμη επένδυση των σχημάτων, η απλούστευση των ωρών γοητεύουν, καθώς ο χρόνος είναι γιομάτος από ιστορία, όπου μερικοί παραλίμνια περπατώντας την ανιχνεύουν.
Περπατώ και γω δίπλα σου ακροπατώντας στην όχθη σου την ανθρώπινη που με συντριβεί, μικραίνει ο κόσμος μου στου εσπερινού το μεγαλείο, πικρή η μνήμη μου, μικρός πόνος στους ήχους της νύχτας.
Μας ενώνεις με τα μικρά σου κύματα και το νησάκι σου, τα σχοινιά που συγκρατούν τις βάρκες σου δένουν τις λέξεις στους κόμπους τους, τις λέξεις αγάπη, απόγνωση, προσευχή τις λέξεις που απευθύνουμε σε σένα.
Καθισμένος στην όχθη σου θέλω να σε ρωτήσω, Παμβώτιδα, να γνωρίσω τα μυστικά σου, θέλω να σε ρωτήσω, η ψυχή μου επιθυμεί να σε ρωτήσει, λίμνη μου, τι ποθείς, προς τα πού γλιστράς, πως ζεις?
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΛΟΥΚΑΣ
ΕΔΣΤΕ (Ένωση Δημοσιογράφων και Συγγραφέων Τουρισμού Ελλάδος)
Πρόεδρος Δημήτρης Λούκας
ΝΙΚΗΣ 2, Τ.Κ. 105 63, Σύνταγμα Αθήνα Ανοικτά κάθε Τρίτη και Πέμπτη 11:00 με 13:00
ΤΗΛ: 210-3231562Εάν σας άρεσε το αφιέρωμα, παρακαλώ μοιραστείτε το με φίλους σας. Η δύναμη του ιστολογίου είναι οι αναγνώστες του…..εσείς.
Δεν επιτρέπεται η αντιγραφή και αναδημοσίευση μέρους ή ολόκληρου άρθρου του περιοδικού. Δεν επιτρέπεται και η αναμετάδοση των ηχητικών κειμένων μας σε οποιαδήποτε μορφή και προβολή, δίχως τη γραπτή αδείας μας.