Αναμνήσεις-που Μιλούν-που Ονειρεύονται
Αναμνήσεις-που Μιλούν-που Ονειρεύονται…
Κείμενα επιμέλεια Φωτογραφία Vassilis Lappas
Κάθε ανάμνηση είναι ένα βλέμμα προς το άγνωστο.
Ξύλα που έλιωσαν από χέρια περαστικών, κλειδαριές που κράτησαν μυστικά, κατώφλια που γνώρισαν βήματα στρατιωτών, παιδιών, ερωτευμένων.
Η πόρτα ανοίγει, και μαζί της ξετυλίγεται μια εποχή.
Κάθε παράθυρο είναι μια ανάσα στον χρόνο.
Γρίλιες που μισοσπάζουν το φως, τζάμια που τρίζουν στον άνεμο, κουρτίνες που άφησαν να περάσουν ψίθυροι, σιωπές, το τραγούδι μιας μάνας ή τον απόηχο μιας επανάστασης.
Το παράθυρο κοιτάζει προς τα έξω, αλλά φυλάει μέσα του την καρδιά του σπιτιού.
Περνώντας από πόρτες και παράθυρα, ταξιδεύεις χωρίς να το καταλάβεις.
Περνώντας από πόρτες και παράθυρα, ταξιδεύεις χωρίς να το καταλάβεις.
κοίτα το φως που στάζει απ’ το τζάμι-
κι η Ιστορία θα σου μιλήσει.
