Ύδρα-Η Ντίβα-του Αργοσαρωνικού…
Ύδρα-Η Ντίβα-του Αργοσαρωνικού
Κείμενα-Φωτογραφία Βασίλης Λάππας
Η Ύδρα δεν κραυγάζει ποτέ το όνομά της το ψιθυρίζει ο άνεμος, το καθρεφτίζει η θάλασσα.
Έχει το δικό της κοινό — ανθρώπους που δεν αναζητούν τη φασαρία, αλλά την ανάσα της σιωπής∙ εκείνους που μετρούν τον χρόνο όχι με ρολόγια, αλλά με τα βήματα στα καλντερίμια και το φως του δειλινού πάνω στα αρχοντικά.
Είναι τόπος που σου μαθαίνει τι σημαίνει απλότητα με χάρη.
Η ποιότητα εδώ δεν είναι πολυτέλεια∙ είναι στάση ζωής, είναι ο τρόπος που σερβίρεται ο καφές στο παλιό λιμάνι, ο τρόπος που οι κάτοικοι σού χαμογελούν σαν να σε γνωρίζουν από παλιά.
Οι Υδραίοι έχουν παιδεία όχι μόνο στα γράμματα, αλλά και στη σιωπή — αυτή που σέβεται τη γη, τα σπίτια, τη θάλασσα, το παρελθόν.
Κι επειδή την αγαπούν, την προσέχουν.
Τίποτα εδώ δεν είναι τυχαίο∙ ούτε οι απαγορεύσεις, ούτε η επιμονή στις παραδόσεις. Στην Ύδρα τα πράγματα δεν αλλάζουν εύκολα — όχι από πείσμα, αλλά από αγάπη. Έτσι παραμένει μοναδική: ένα νησί όπου το χθες και το σήμερα περπατούν πλάι πλάι, χωρίς να σπρώχνει το ένα το άλλο.
Ύδρα∙ ένας τόπος που σε διδάσκει πως η αληθινή πολυτέλεια είναι να ζεις αργά, να ανασαίνεις βαθιά, να αγαπάς σιωπηλά.
Η Ύδρα ανασαίνει στα νερά του Αργοσαρωνικού επί αιώνες.
Πρωταγωνίστησε στην Ελληνική Ιστορία, γράφοντας ένδοξες σελίδες και αποτέλεσε κινηματογραφικό σκηνικό, πολλές φορές με διάσημους αστέρες του Χόλιγουντ.
Κι όμως, πίσω από τα φώτα και τη δόξα, κρατά ακόμη τον παλμό της αρχοντικής σεμνότητάς της.
Τα αρχοντικά της, ακουμπισμένα στους βράχους, μοιάζουν να αφηγούνται ιστορίες παλιών καπεταναίων και ταξιδιών που ξεκίνησαν από εδώ για να αλλάξουν τον ρου της Ιστορίας.
Τα στενά της, σμιλεμένα από τα βήματα αιώνων, οδηγούν πάντα προς το φως, εκεί όπου η θάλασσα καθρεφτίζει την ψυχή του νησιού.
Η Ύδρα δεν είναι απλώς τόπος, είναι στάση ζωής.
Ένα νησί που δεν κυνηγάει την εξέλιξη, αλλά την επιλέγει με φειδώ, για να μη χαθεί η γοητεία του παλιού.
Οι κάτοικοί της, ευγενικοί και περήφανοι, φυλάνε την παράδοσή τους σαν ιερό φυλακτό∙ γι’ αυτό και η Ύδρα παραμένει μοναδική, ένα νησί που δεν ανήκει μόνο στον χρόνο, αλλά και στην ψυχή εκείνων που την αγάπησαν.
Στις μέρες μας, η Ύδρα συνεχίζει να αναπνέει τον αέρα μιας άλλης εποχής, αγνής, αληθινής, σχεδόν ανέγγιχτης.
Είναι σαν ο χρόνος να στάθηκε εδώ από σεβασμό σαν να αρνήθηκε να παρασύρει μαζί του ό,τι όμορφο χάθηκε αλλού.
Ενώ η υπόλοιπη Ελλάδα άλλαξε ρυθμό, η Ύδρα κρατά ακόμα τον δικό της, αργό, γαλήνιο, γεμάτο σιωπές που μιλούν.
Είναι ένας τόπος χωρίς αυτοκίνητα, χωρίς μηχανάκια, χωρίς ποδήλατα, τουλάχιστον μέσα στη Χώρα. Οι μετακινήσεις γίνονται όπως παλιά, με γαϊδουράκια που ανηφορίζουν τα καλντερίμια, με καροτσάκια που τρίζουν γλυκά, και καραβάκια που χαράζουν το κύμα σαν ψίθυρο στο νερό.
Κάθε ήχος εδώ έχει ψυχή, το πέταγμα του γλάρου, το σφύριγμα του ανέμου, το χτύπημα του κουπιού στην επιφάνεια της θάλασσας.
Όλα μοιάζουν να συνθέτουν μια μουσική από το παρελθόν, μια μελωδία που η Ύδρα παίζει ακόμη, πιστή στην αυθεντικότητά της.
Το νησί έχει το σχήμα πετάλου, σαν να αγκαλιάζει τη θάλασσα που το γέννησε. Η Χώρα απλώνεται αμφιθεατρικά, σμιλεμένη με υπομονή και αγάπη από χέρια ανθρώπων που γνώριζαν την αρμονία.
Κάθε πέτρινο καπετανόσπιτο στέκει περήφανο, με τη δική του ιστορία χαραγμένη στα δοκάρια και στα παραθυρόφυλλα, θυμίζοντας εποχές που η θάλασσα ήταν τρόπος ζωής και όχι διακοπές. Τα στενά λιθόστρωτα δρομάκια μοιάζουν να οδηγούν παντού και πουθενά∙ σε ταξιδεύουν σε άλλους χρόνους, σε άλλες ανάσες.
Το νησί έχει το σχήμα πετάλου και όλη η Χώρα απλώνεται αμφιθεατρικά και προκαλεί τον θαυμασμό, με την αρμονία και την αρχιτεκτονική τελειότητα των πέτρινων καπετανόσπιτων. Την ομορφαίνουν τα στενά λιθόστρωτα δρομάκια, οι ψηλές πέτρινες μάντρες των σπιτιών, που δεν σ’ αφήνουν να κοιτάξεις το εσωτερικό τους. Ακόμα, την στολίζουν γωνίες με μπουκαμβίλιες, ολάνθιστες αυλές, καλοδιατηρητέα αρχοντικά του περασμένου αιώνα και πλατείες, οι οποίες αναδίδουν άρωμα από γιασεμί.
Μπορεί κανείς να κάνει μπάνιο σε κάποιον από τους κολπίσκους και τις υπέροχες παραλίες, για τις οποίες το νησί μπορεί να μην φημίζεται ιδιαιτέρως, όμως είναι όλες μία προς μία.
Ξεκινώντας από τη Χώρα, μπορεί να κολυμπήσεις στα κρυστάλλινα νερά της ξακουστής Σπηλιάς. Τόσο από εκεί, όσο και από την Υδρονέτα, οι βουτιές γίνονται από τις βράχινες πλάκες, όπου πέφτει κανείς σε πολύ βαθειά, αλλά καθαρά νερά.
Η οργανωμένη ακρογιαλιά είναι στην περιοχή Καμίνι. Την παραλία Βλυχού την συναντούμε μετά από ένα 20λεπτο. Λίγο πιο πέρα, οι Πλάκες προσφέρονται για ησυχία και χαλάρωση.
Μερικές από τις πιο οργανωμένες παραλίες με βότσαλο, είναι το Μπίστη και του Αγίου Νικολάου, που μπορείς να τις προσεγγίσεις με τα καϊκάκια.
Σε σύγχρονους Ροβινσώνες απευθύνεται η νότια ακτογραμμή. Ξεχωρίζει η Λιμνιώνιζα, μια από τις πιο όμορφες παραλίες της Ύδρας, στη βορειοανατολική πλευρά, καθώς και το Καούμιθι και το Κλιμάκι. Οι περισσότερες από αυτές τις παραλίες είναι βοτσαλωτές, στις οποίες φτάνεις με θαλάσσιο ταξί και ενδείκνυνται για ερημικές βουτιές και γυμνικές επιδείξεις.
Το νησί είναι φανταστικό και πρέπει ο επισκέπτης να παρατηρήσει το περήφανο άγαλμα του Μιαούλη, όπως μπαίνουμε στο λιμάνι αριστερά. Το Μύλο της Σοφίας Λόρεν και το άγαλμα που απεικονίζει το θέμα της ταινίας «Το Παιδί και το Δελφίνι», το οποίο γυρίστηκε στο νησί. Το αρχοντικό του Λάζαρου Κουντουριώτη, καθώς και το Ναό της Υπαπαντής. Το φάρο του Ζούρφα, ο οποίος κτίστηκε το 1883 και βρίσκεται στα ανατολικά του νησιού.
Το Ηρώο του Ναυάρχου Παύλου Κουντουριώτη. Το πέτρινο αρχοντικό του Τομπάζη, με τις τέσσερις καμάρες της βενετσιάνικης «λότζια», όπου στεγάζεται η Σχολή Καλών τεχνών. Το επιβλητικό αρχοντικό του Παύλου Κουντουριώτη. Το Ιστορικό Αρχείο – Μουσείο της Ύδρας, στην ανατολική πλευρά του λιμανιού, κοντά στο Λιμεναρχείο, με τα πολλά κειμήλια τόσο του Α’ όσο και του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, υδραϊκές ενδυμασίες, όπλα Υδραίων και έργα μεγάλων Ελλήνων ζωγράφων. Από τα πιο σημαντικά εκθέματα του Μουσείου, η Μεγάλη Χάρτα του Ρήγα Φερραίου και ακόμα η ασημένια λήκυθος με την ταριχευμένη καρδιά του Ανδρέα Μιαούλη. Το Εκκλησιαστικό και Βυζαντινό Μουσείο, που βρίσκεται στο χώρο των παλιών κελιών της Μονής Κοιμήσεως της Θεοτόκου, στην προκυμαία.
Μπορεί κανείς να περπατήσει στο πλακόστρωτο δρομάκι, το οποίο ξεκινά από το λιμάνι της Ύδρας και καταλήγει στην περιοχή Μανδράκι και να εξερευνήσει την δεξιά πλευρά του λιμανιού, όπου βρίσκονται τα Κανόνια. Να επισκεφθεί επίσης το Κάστρο του Κάβου, γύρω από τον ανδριάντα του Μιαούλη και να απολαύσει το ηλιοβασίλεμα, καθώς και το καμπαναριό με το ρολόι, στην αποβάθρα. Στο ψηλότερο σημείο του νησιού, συναντάμε τον Ιερό Ναό του Αγίου Κωνσταντίνου (τοπικού Αγίου του νησιού).
Τέλος, να επισκεφθεί κανείς τη νήσο Δοκό, ανάμεσα στην Ύδρα και την αργολική ακτή, όπου στις μέρες μας λίγοι κάτοικοι έχουν απομείνει και ασχολούνται με την αλιεία και την κτηνοτροφία. Στην περιοχή της Δοκού το 1975 βρέθηκε ένα αρχαίο ναυάγιο, που χρονολογείται στο β’ μισό της 3ης χιλιετίας π.Χ.
Φεύγοντας από το νησί, έχεις τόσες αναμνήσεις, που σου αρκούν για μια ζωή, γι’ αυτό και οι κάτοικοι ονομάζουν την Ύδρα-Η Ντίβα-του Αργοσαρωνικού
Δημήτρης Η. Λούκας
Πρόεδρος της Ένωσης Δημοσιογράφων &
Συγγραφέων Τουρισμού Ελλάδος (Ε.Δ.Σ.Τ.Ε.)
ΥΔΡΑ Συλλογή Φωτογραφίας
Σας προτείνουμε και αυτό…
ΑΙΓΙΝΑ Το γραφικό νησί των θρύλων και των παραδόσεων
[wcp-carousel id=”45307″]
Ύδρα -Η Ντίβα- του Αργοσαρωνικού
Εάν σας άρεσε το αφιέρωμα, παρακαλώ μοιραστείτε το με φίλους κοινοποιήστε το στα social media. Η δύναμη του ιστολογίου είναι οι αναγνώστες του…..εσείς.
Δεν επιτρέπεται η αντιγραφή και αναδημοσίευση μέρους ή ολόκληρου άρθρου του περιοδικού. Δεν επιτρέπεται και η αναμετάδοση των ηχητικών κειμένων μας σε οποιαδήποτε μορφή και προβολή, δίχως τη γραπτή αδείας μας.