Η Βήσσανη της Κοντούλας Λεμονιάς
Η Βήσσανη, ένας τόπος Μαγικός, Πολύχρωμος, είναι ένας τόπος που ξέρει να δημιουργεί εικόνες, για τους εραστές της φωτογραφίας, της τέχνης αλλά και όλους τους φυσιολάτρες.
ΠερισσότεραΗ Βήσσανη, ένας τόπος Μαγικός, Πολύχρωμος, είναι ένας τόπος που ξέρει να δημιουργεί εικόνες, για τους εραστές της φωτογραφίας, της τέχνης αλλά και όλους τους φυσιολάτρες.
ΠερισσότεραΈχουν γραφτεί τόσα πολλά λόγια θαυμασμού για την άγρια , μοναδική ομορφιά της Σαντορίνης, πού ότι και να γράψει κανείς , να μοιάζει ξαναειπωμένο…
ΠερισσότεραΔελβινάκι Λαογραφικό Μουσείο ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΠΑΤΣΕΛΗΣ
ΠερισσότεραΔελβινάκι Μαγική Ομορφιά και Παράδοση, Το Δελβινάκι αποτελεί ένα από τα πιο ζωντανά χωριά της επαρχίας Πωγωνίου
ΠερισσότεραΤο δρυοδάσος που μας αγκαλιάζει, έχει πάρει το χαλκοκίτρινο χρώμα του χειμώνα στην περιοχή του Παϊου και κατευθυνόμαστε προς τη Δάφνη που πολλοί εξακολουθούν να την αναφέρουν Στρέζοβα…
ΠερισσότεραΜόνη Εμβάσια Μονεμβάσια
Επιβλητική θεά στο θρόνο της, γαλήνια μέσα στο σκληρό τοπίο, ανάμεσα στο μπλε του ουρανού και της θάλασσας, μαγεύει πάντα τις καρδιές όλων όσων τη γνωρίζουν.
Κείμενα Φωτογραφία: ΒΑΣΙΛΗΣ ΛΑΠΠΑΣ
Η Μονεμβάσια, ή Μονεμβασία, ή Μονεμβασιά, ή Μονοβάσια, Μονεμβασσιά, Μονεμβάσσια, Μικρό Γιβραλτάρ αλλά και Βράχος, γνωστή στους Φράγκους ως Μαλβαζία ή Μαλβαζούϊ. Στην αρχαιότητα ονομαζόταν “Άκρα Μίνωα” όπως περιγράφει στα Λακωνικά ο Παυσανίας και ήταν ενωμένη σε μεγάλο μήκος με την ξηρά, είναι μια μικρή ιστορική πόλη της ανατολικής Πελοποννήσου, της επαρχίας Επιδαύρου Λιμηράς, στο Νομό Λακωνίας.
Το όνομά της είναι σύνθετη λέξη, που προέρχεται από τις δύο ελληνικές λέξεις Μόνη και Έμβασις, δηλαδή η μόνη είσοδος. Μονεμβάσια! …. Επιβλητική θεά στο θρόνο της, γαλήνια μέσα στο σκληρό τοπίο, ανάμεσα στο μπλε του ουρανού και της θάλασσας, μαγεύει πάντα τις καρδιές όλων όσων τη γνωρίζουν.
Η εντυπωσιακή Μονεμβάσια είναι ένα από τα ωραιότερα στολίδια της χώρας μας. Πρόκειται για μια από τις δυο σπουδαιότερες βυζαντινές πολιτείες, όχι μόνο της Λακωνίας, αλλά ολόκληρης της Ελλάδος. Χτισμένη σε έναν πελώριο βράχο, γοητεύει τους επισκέπτες της από την πρώτη στιγμή που την αντικρίζουν.
Η καστροπολιτεία tης Μονεμβάσιας, απέχει από την Αθήνα 350 χιλμ. και βρίσκεται στα νότια παράλια της Πελοποννήσου. Η διαδρομή μέχρι την Τρίπολη είναι άνετη, μετά την Σπάρτη όμως, αρχίζουν οι πολλαπλές στροφές και χρειάζεται ιδιαίτερη προσοχή. Στα Βόρεια του Βράχου βρίσκεται η παλιά Μονεμβασιά, καθώς και το μοναδικό φιόρδ στην Ελλάδα, το φιόρδ του Γέρακα (Ιέρακας). Στα Νότια βρίσκεται ο Κάβο Μαλιάς (Άκρα Μαλέα), τα Κύθηρα και η Ελαφόνησος. Στα Ανατολικά απλώνεται το Μυρτώο πέλαγος ως τη Μήλο και την Κίμωλο. Τέλος στα Δυτικά ο Πάρνωνας ορθώνει επιβλητικά το ανάστημά του.
Η βυζαντινή Μονεμβάσια άρχισε να χτίζεται τον 6ο αιώνα. Το φυσικό αυτό οχυρό χρησιμοποιήθηκε πολλές φορές ως καταφύγιο των γειτονικών περιοχών κατά τις επιδρομές των Σλάβων. Φτάνοντας στη Μονεμβάσια αξίζει τον κόπο να προσέξετε την είσοδο και τα τείχη της κάτω πόλης. Το ταξίδι σας στη βυζαντινή εποχή αρχίζει από τη στιγμή που θα περιπλανηθείτε στα στενά πέτρινα σοκάκια της πόλης του ρομαντισμού και της ιστορίας. Τα παλιά πέτρινα αρχοντικά και οι όμορφες βυζαντινές εκκλησίες θα σας εντυπωσιάσουν. Οι σημαντικότερες από αυτές είναι ο Ελκόμενος Χριστός του 13ου αιώνα (μητρόπολη, τρίκλιτη θολοσκέπαστη βασιλική με τρούλο και νάρθηκα, χτιστό σύνθρονο, επισκοπικό θρόνο και αξιόλογες μεταβυζαντινές εικόνες), η Παναγία η Χρυσοφίτισσα του 17ου αιώνα με τη θαυματουργή εικόνα της Παναγίας, ο Άγιος Nικόλαος (τρίκλιτη θολοσκέπαστη βασιλική με τρούλο, του 1703), ο Άγιος Στέφανος του 18ου αιώνα, η Παναγία η Κρητική ή Μυρτιδιώτισσα και η Αγία Άννα (B΄ Eνετοκρατία, τέλη 17ου – αρχές 18ου αι.).
Στην κεντρική πλατεία είναι το κανόνι και το Αρχαιολογικό Μουσείο. Για να καταφέρετε να μείνετε σε ένα από τα παλιά αρχοντικά τόσο εντός όσο και εκτός της Καστροπολιτείας, που έχουν μετατραπεί σε μικρά πολυτελή boutique hotels και ξεχωρίζουν για τη φιλοξενία υψηλής αισθητικής και την ιδιαίτερα ρομαντική ατμόσφαιρα που προσφέρουν, θα πρέπει να έχετε προνοήσει αρκετό καιρό πριν να κλείσετε δωμάτιο, αφού η τουριστική κίνηση στη Μονεμβάσια είναι αυξημένη όλο το χρόνο.
Η παλιά πόλη δεν προσφέρεται για όσους προτιμούν τις ανέσεις του σύγχρονου πολιτισμού. Τα ξενοδοχεία ακολουθούν πιστά το παλιό παραδοσιακό στυλ της περιοχής. Τις τοπικές σπεσιαλιτέ θα έχετε τη δυνατότητα να τις γευτείτε στα γραφικά ταβερνάκια, τα οποία είναι διακοσμημένα κυρίως με πέτρα και ξύλο. Αξίζει τον κόπο να κάνετε μια βόλτα και στην άνω πόλη, Επάνω Κάστρο ή Γουλά, από όπου θα μαγευτείτε από τη θέα προς την κάτω πόλη, ανάμεσα στο μπλε του ουρανού και του Μυρτώου Πελάγους, μπροστά από την επιβλητική εκκλησία της Αγίας Σοφίας, έναν οκταγωνικό ναό με τρούλο, που ταυτίζεται από τους ερευνητές με τη μονή Oδηγήτριας του 1150.
Στην πάνω πόλη κατοικούσαν οι αριστοκράτες σε μεγάλα πέτρινα κτίρια, αραιά κτισμένα το ένα από το άλλο, αλλά σήμερα έχουν απομείνει μόνο λίγα ερείπια για να μαρτυρούν την ύπαρξη ενός άλλου κόσμου.
https://classic63.com/%ce%b3%ce%b9%ce%ac%ce%bd%ce%bd%ce%b7%cf%82-%cf%81%ce%af%cf%84%cf%83%ce%bf%cf%82-%ce%b5%ce%bb%ce%bb%ce%b7%ce%bd%ce%b9%ce%ba%ce%ae-%ce%bb%ce%bf%ce%b3%ce%bf%cf%84%ce%b5%cf%87%ce%bd%ce%af%ce%b1-%ce%ba/
Ο ποιητής Γιάννης Ρίτσος καταγόταν από τη Μονεμβασιά, όπου και βρίσκεται σήμερα ο τάφος του έξω από τα τείχη, στο Κοιμητήριο του Βράχου. Και όπως λέει ο ποιητής της «Ρωμιοσύνης»,
«Ετούτο το τοπίο είναι σκληρό σαν τη σιωπή,
σφίγγει στον κόρφο του τα πυρωμένα του λιθάρια,
σφίγγει στο φως τις ορφανές ελιές του και τα αμπέλια του,
σφίγγει τα δόντια. Δεν υπάρχει νερό. Μονάχα φως.
Ο δρόμος χάνεται στο φως κι ο ίσκιος της μάντρας είναι σίδερο.
Μαρμάρωσαν τα δέντρα, τα ποτάμια κι οι φωνές μες στον ασβέστη του ήλιου.»Μόνη Εμβάσια Μονεμβάσια
Εάν σας άρεσε το αφιέρωμα, παρακαλώ μοιραστείτε το με φίλους σας. Η δύναμη του ιστολογίου είναι οι αναγνώστες του…..εσείς.Δεν επιτρέπεται η αντιγραφή και αναδημοσίευση μέρους ή ολόκληρου άρθρου του περιοδικού. Δεν επιτρέπεται και η αναμετάδοση των ηχητικών κειμένων μας σε οποιαδήποτε μορφή και προβολή, δίχως τη γραπτή αδείας μας.
Οι αλπικές οροσειρές της Ηπείρου είναι ένας κρίκος στην ορογενετική αλυσίδα που ξεκινάει από την Κεντρική Ευρώπη και επεκτείνεται μέχρι τα Ιμαλάϊα.
ΠερισσότεραΗ περιοχή δεν επιτρέπει ερμηνείες πρόχειρες και η γραφή δύσκολη, για να περιγράψεις το μεγαλείο της φύσης, με τα σπάνια χρώματα, και σχήματα.
ΠερισσότεραΛαογραφικό Μουσείο Τατιάνας Ντέρου
Τατιάνα Ντέρου, μια απόστολος του λαϊκού μας πολιτισμού, μια Σιατιστινή που έχει συγκεντρώσει πλούσιο λαογραφικό υλικό.
Φωτογραφία ΒΑΣΙΛΗΣ ΛΑΠΠΑΣ
Στη Σιάτιστα συνάντησα την Ελλάδα που αγωνιά. Που νοιάζεται για τον τόπο της. Που βάζει ένα μικρό λιθαράκι στη διάσωση της ιστορικής μνήμης. Που η σεμνότητα συνεχίζει να είναι οδηγός στην καθημερινότητα.
Όλα αυτά τα συνάντησα στο πρόσωπο της Τατιάνας Ντέρου. Δεν έχει τίτλους. Δεν κατάγεται από τζάκι. Δεν είναι νεόπλουτη. Το μόνο της όπλο είναι η παλλόμενη καρδιά της. Η αγάπη για τον τόπο της. Η ορμέμφυτη τάση να διασώζει. Ο πατέρας της κτηνοτρόφος, το μαντρί του δίπλα στη χωματερή που η Σιάτιστα στη δεκαετία του 1980 εναπόθετε το παρελθόν της. Ήταν η εποχή της ανοικοδόμησης που γκρέμισε πολλά σιατιστινά αρχοντικά. Τότε που οι άνθρωποι ένιωθαν να τους βαραίνει το παρελθόν και φρόντιζαν να το ξεφορτώνονται στις χωματερές. Γέμισε η γειτονιά της Τατιάνας με κασέλες με προικιά. Με φωτογραφίες και κεντήματα. Με πόρτες ξυλόγλυπτες. Με αντικείμενα που ιστορούσαν τη ζωή της Σιάτιστας, ένα κομμάτι του νεοελληνικού μας βίου. Σ’ αυτή τη λαίλαπα το δωδεκάχρονο τότε κοριτσάκι επωμίστηκε ένα ρόλο που ήταν βαρύς για τις αδύναμες πλάτες της. Μάζευε ό,τι εύρισκε. Εμψυχωτής ο κτηνοτρόφος πατέρας.
Αργότερα αγόρασε το σπίτι για τους υπηρέτες του αρχοντικού της Πόλκως. Η πολιτεία της γύρισε τις πλάτες, όμως η Τατιάνα και ο άντρας της πήραν δάνειο για να κάνουν το σπίτι μουσείο. Λιγόψυχη και μικρόμυαλη η πολιτεία της απάντησε, μόνο για να κάνεις ταβέρνα το σπίτι μπορείς να πάρεις δάνειο. Είναι αυτή η πολιτεία που μετέτρεψε την Ελλάδα σε απέραντο «φαγάδικο». Που πέρασε σαν μπουλντόζα πάνω από το μέτρο, μια βασική αρχή του ελληνικού πολιτισμού.
Η Τατιάνα Ντέρου έρχεται από πολύ μακριά. Έχει πάρει την σκυτάλη από την Χατζημιχάλη, την Φιλιππίδου, την Γουργιώτη και άλλες κυρίες του λαϊκού μας πολιτισμού. Είναι η στρατιά των γυναικών που πήγε κόντρα στο ρεύμα της απαξίωσης αυτού του πολιτισμού. Ανήκει στις εμβληματικές γυναικείες μορφές της λαϊκής μας πινακοθήκης.
Είναι κατά κάποιο τρόπο ένας απόστολος του λαϊκού μας πολιτισμού. Το πάθος που την φλογίζει της έδωσε τη δύναμη να υπερβεί τις γνώσεις που είχε. Κατάφερε με την επιμονή της να συντηρήσει το υλικό που μάζεψε. Με επιμονή έξυνε επιφάνειες και καθάριζε αντικείμενα.
Χάρη στο πάθος της το σπίτι έγινε χώρος εκθεσιακός. Η Τατιάνα Ντέρου εξέθεσε την πολιτεία αποδεικνύοντας πως τα τελευταία χρόνια υπήρχε-και υπάρχει- μια διαφορετική Ελλάδα που δημιουργεί, που συναισθάνεται την ευθύνη για το μέλλον.
Από το Ιστολόγιο του Ευάγγελου Αυδίκου, 31/8/2011
Λαογραφικό Μουσείο Τατιάνας Ντέρου
Εάν σας άρεσε το αφιέρωμα, παρακαλώ μοιραστείτε το με φίλους σας. Η δύναμη του ιστολογίου είναι οι αναγνώστες του…..εσείς.
Δεν επιτρέπεται η αντιγραφή και αναδημοσίευση μέρους ή ολόκληρου άρθρου του περιοδικού. Δεν επιτρέπεται και η αναμετάδοση των ηχητικών κειμένων μας σε οποιαδήποτε μορφή και προβολή, δίχως τη γραπτή αδείας μας.
Το Αρχοντικό του Δόλγκηρα
Το Αρχοντικό του Δόλγκηρα “Μαρκίδες Πούλιου”
Φωτογραφία ΒΑΣΙΛΗΣ ΛΑΠΠΑΣ
Το αρχοντικό ανήκε στον έμπορο Δημήτριο Δόλκγηρα ο οποίος λόγω του επαγγέλματός του ταξίδευε πολύ συχνά για τη δουλειά του στις παραδουνάβιες χώρες, στη Σμύρνη μα κυρίως στην Κωνσταντινούπολη. Μαζί με την δραστήρια γυναίκα του Ελένη Μέμου το 1840 ανακαίνισαν το σπίτι φέρνοντας υλικά και τεχνίτες από την Πόλη, οι οποίοι το ζωγράφισαν και το στόλισαν περίτεχνα. Το αρχοντικό χτίστηκε πριν από το 1830 και δέχτηκε αλλεπάλληλες ανακαινίσεις, σε μια από αυτές αναφέρεται η χρονολογία 1888 στο αέτωμα.
Το αρχοντικό παραχωρήθηκε από τους κληρονόμους του στον Μορφωτικό Πολιτιστικό Σύλλογο ”Μαρκίδες Πούλιου” Σιάτιστας ο οποίος ανέλαβε την ανακαίνιση του. Η περιήγηση στο αρχοντικό του Δόλγκηρα θα μείνει χαραγμένη στη μνήμη κάθε επισκέπτη για πολλά χρόνια γιατί εδώ το ωραίο δεν περιγράφεται, αποδεικνύεται. Στο ισόγειο θα δείτε τον αποθηκευτικό χώρο με όλα τα σκεύη του νοικοκυριού, ενώ ο χειμωνιάτικος οντάς με το τζάκι και τα βαριά στρωσίδια θα σας γεμίσει ζεστασιά.
Στον επάνω όροφο η ομορφιά της τέχνης και του πλούτου απογειώνεται από τα ζωντανά χρώματα της ζωφόρου με τις σκηνές κυνηγιού, το εικονοστάσι, τα δωμάτια υποδοχής αλλά και την κρεβατοκάμαρα με τα ασπροκεντήματα και την ”καλημέρα” στον τοίχο. Ο καφέ -οντάς είναι στολισμένος με κασέλες, με λευκά και πολύχρωμα κεντήματα ενώ την παράσταση κλέβει η ολόλαμπρη γυναικεία φορεσιά της Σιάτιστας, με το ολομέταξο λευκό φόρεμα και το χρυσοκέντητο μαύρο γιλέκο της. Στον μπας –οντά, τα μεντερλίκια με τις κόκκινες φλοκάτες και τα ολόλευκα μαξιλάρια, οι τοιχογραφίες όπου ξεδιπλώνονται γιρλάντες από λουλούδια, πουλιά, ζώα, ανθοδοχεία, φανταστικά τοπία και μακρινές πόλεις, παραστάσεις που τόσο αγαπήθηκαν από τους καλλιτέχνες εκείνης της εποχής, θα σας προκαλέσουν τον ενθουσιασμό και το θαυμασμό.
Για να επισκεφτείτε το Αρχοντικό Δόλγκηρα επικοινωνήστε:
Κο Τσιώνη Νεκτάριο, Πρόεδρο, 6946410639 e-mail: nectsion@hotmail.com
Κα Βασιλική Σιάσιου, Αντιπρόεδρος, 2465021181 & 6946834005
Το Αρχοντικό του Δόλγκηρα
Εάν σας άρεσε το αφιέρωμα, παρακαλώ μοιραστείτε το με φίλους. Η δύναμη του ιστολογίου είναι οι αναγνώστες του…..εσείς.
Δεν επιτρέπεται η αντιγραφή και αναδημοσίευση μέρους ή ολόκληρου άρθρου του περιοδικού. Δεν επιτρέπεται και η αναμετάδοση των ηχητικών κειμένων μας σε οποιαδήποτε μορφή και προβολή, δίχως τη γραπτή αδείας μας.